MAY IS VERSLAAFD AAN PENOZA

Over twee weken begint het televisieseizoen echt en officieel, maar ik zit al een week tegen mijn flatscreen aangeplakt. En het begint ziekelijke vormen aan te nemen. De reden; Penoza. Zou er ook een AA zijn voor tv-junkies want ik heb alle vormen van een Serieuze Verslaving.

Ik ga eerder weg bij een etentje zodat ik om 22:30 uur thuis ben voor de herhaling.

Ik heb chronisch slaaptekort omdat Penoza na twaalven stopt, ik dan niet meteen kan slapen vanwege een verhoogde hartslag en om half zeven rinkelt mijn wekkertje weer.

Ik zet de andere tv in de kamer (ja, wij hebben twee tv’s in de woonkamer. Omdat de woonkamer groot is en mijn geliefde bij tv werkt, vandaar) op Jinek (dat programma maakt mijn man dus bijvoorbeeld) uit echtelijke plicht, maar stiekem kijk ik alleen maar naar Monic Hendrickx.

Bij elk gesprek dat ik voer, is zin twee zo ongeveer: “Kijk jij ook naar Penoza?” zodat ik het er nog even extra over kan hebben.

Bij alle mensen in mijn omgeving bedenk ik welke rol zij het beste zouden kunnen spelen in Penoza. Zo heeft onze nanny heel veel weg van Carmen en vind ik onze international editor wel wat weghebben van Sandrina. De beschaafde versie dan hè.

Op de dagen dat Penoza niet wordt uitgezonden overweeg ik vast om de andere series via uitzending gemist te kijken, of om ‘m te kopen en hem dan in een lange, vurige sessie te consumeren.

Ik vind Monic Hendrickx de allerknapste vrouw van het land en de beste anti-botoxreclame van de wereld.

Ik heb vanaf 13 september de zondagavonden geblokt voor seizoen 4 en dat we dit weekend een nieuwe tv hebben gekocht berust niet helemaal op toeval.

Is er soms een dokter in de zaal?