Weet je nog?
Als ik kijk naar foto’s van vroeger denk ik: WHY? Waarom liet mijn moeder me er zo bijlopen in vredesnaam?! Tenenkrommend kijk ik naar de trends van vroeger, die ik braaf en klakkeloos overnam. Had ik überhaupt wel een mening als puber? Vreselijk maar zo hilarisch dat we die herinneringen even lekker gaan ophalen. Do you remember the time?
Ik weet het nog goed, de dag waarop ik een pincet ontdekte. Ik was denk ik een jaar of veertien. Ik denk dat ik wel een uur heb staan plukken totdat ik mijn ‘ideale shape’ had. Er zaten letterlijk nog drie haren op mijn voorhoofd.
Dit vond ik zó cool. Een gewone scheiding was zo saai dus maakte ik er een mooie zigzagvorm in. Trendsetter hè?
Gelukkig was dit een trend die ik volgens mij maar een maand heb gevolgd: de zwarte lipliner. Mijn vriendinnen daarentegen, die liepen er minimaal anderhalf jaar mee rond. En je kon hiervoor heus wel gewoon je oogpotlood gebruiken. Was toch dezelfde kleur.
Met mijn donkere haar was ik zó ontzettend gefrustreerd dat je het niet zag. Ik wilde ook van die stijve plukken in alle kleuren van de regenboog. Zielige ik.
De eerste keer dat ik mijn haar verfde deed ik dat lekker achter mijn moeders rug om. Ik was donkerbruin en twee platinablonde strepen leken mij het allerbeste idee van de wereld. Om ze vervolgens ook nog eens na twee maanden groen (!!!) te maken. Je kunt je voorstellen dat dit prachtig uitpakte…
De gelkuif was denk ik midden jaren negentig hot, toen was ik een jaar of acht. Mijn zus en ik stopten er denk ik wel een halve pot gel in om de ietwat vette kuif stijf te maken met een bus haarlak.
Weet je nog, Fallin’ van R&B Queen Alicia Keys? Hoewel ik geen benul had van liefde kon ik me er zo ontzettend in verplaatsen. Dat haar moest en zou ik ook hebben. Dus liep ik als vijftienjarige bleekscheet een black hair-kapsalon binnen om me volledig te laten invlechten. Ik kan me hun verbaasde gezichten nog herinneren. Blij dat ik was met het resultaat.
Van die oorbellen die zo groot waren als ufo’s en je hele oorlel lieten uitlubberen. Dat dit enorm ging ontsteken nam ik dan maar voor lief.
Ik had niet één van die plastic netkettingen maar wel drie. Leuk ook dat als je in de zon ging er van die afdrukken achterbleven. Ik zag eruit als een wandelende kerstboom, maar wat voelde ik me mooi. Hoe dan?!
Jeetje hoe kwam deze trend nou weer tot stand? Wie heeft dit bedacht? Toegegeven, ik heb dit zelf nooit gedaan, maar was stiekem best jaloers op mijn klasgenoten. Alsof er continu een viesje op je tand zit, maar zo zag blijkbaar niemand dat.
Als je dan terugkwam van zomervakantie waren er minstens vier meisjes in de klas die ergens in Spanje of whatever een of andere rare Jamaicaanse vlecht hadden. Ik dus ook, dat begrijp je.
Tijdens mijn eerste klassenfeestje en dus mijn allereerste schuifelervaring (wel met de lichamen tegen elkaar, ik durfde hoor) had ik van die mooie glittergel in mijn haar. Begrepen de jongens niets van, maar ik viel tenminste wel op.
Nu probeer je schuifspeldjes weg te moffelen, maar vroeger waren die dingen in verschillende kleuren die totaal geen doel hadden zo’n toevoeging voor je kapsel. Vooral die van Miss Selfridge, remember?
