ALS EEN DIERBARE IN HET ZIEKENHUIS BELANDT

Dan is dit het stomste wat je kunt zeggen

Vorige week belandde ineens een van mijn allerliefsten in het ziekenhuis. Het gaat gelukkig weer goed, maar man oh man, als iemand in het ziekenhuis ligt, haalt dat de ramptoerist in anderen naar boven. Ik neem je even mee in de stomste, maar dan echt de allerstomste, dingen die mensen zoal zeggen.

Gaat ze dood?

I.Kid.You.Not. Deze vraag kreeg een vriendin van mij toen haar dochter die een hartkamer mist de cruciale hartoperatie onderging. Nou, joh, leuk dat je dat vraagt. Het zou kunnen, daar ben ik al haar hele leven bang voor, maar als het gebeurd is laat ik het je meteen weten, goed?

Waarom heb je mij niet gebeld?

Gebeurde in onze situatie. Belde een boze tante die het heerlijk vindt om slecht nieuws te verspreiden en die dus hoogst ontstemd was dat zij niet was ingeschakeld als dorpsomroeper. Ze informeerde verder niet hoe het ging met de patiënt en hoe zijn vrouw zich voelde. En nee, ook niet of ze iets kon doen. Wel wilde ze graag even weten hoe ernstig de situatie precies was. Dat maakt het verhaal nét even wat smeuïger namelijk.

Dat zou ik noooit doen

Een andere dierbare had een tumor in haar borst en koos voor amputatie en reconstructie in plaats van een borstbesparende operatie waarbij de kans op terugkeer van de kanker groot was. “Zou ik nou nooit doen”, zei een vriendin met een mening. Ik geloof dat jij hier in dit geval niet echt over kunt oordelen. En wat precies doet jouw mening ertoe? Ze zal er wel goed over nagedacht hebben, denk je niet?

Mijn buurman had het ook

Ook zoiets wonderlijks. Als je jouw meest persoonlijke verhaal ooit deelt, luisteren mensen bijna niet naar de punt van je zin om vervolgens een verhaal uit het ik-ken-iemand-die-ook-vaatje te tappen. Om de een of andere reden kiezen ze dan altijd een verhaal met een unhappy end. Wonderlijk.

Ga je naar dát ziekenhuis?

Alsof je de tijd hebt om even alle ziekenhuizen in het land te researchen. Normaal gesproken ga je naar het hospitaal bij jou in de buurt. Weet jij veel. Bovendien wonen we niet in een derdewereldland en zou je er gevoeglijk van uit kunnen gaan dat elk ziekenhuis levert en je anders zelf doorverwijst naar een kundiger specialist. Alsof je gesprekspartner precies weet wat de pro’s en con’s van alle ziekenhuizen zijn.

…

Ook wonderlijk. Mensen die niets zeggen. Niets vragen. Gewoon niets. Misschien vinden ze het moeilijk, of durven ze niet omdat het (zie boven) al gauw niet goed is. Wat je dan wel kunt vragen? Hoe het met je is, is misschien een goeie. En of je iets kunt doen? En dat het vast allemaal weer goed komt. Van die dingen…