Brave dingen die May doet

Laatst reed ik naar huis terwijl ik een blikje cola light dronk. Toen het leeg was, liet ik een boertje. Sorry. Ik ben ook maar een mens.

Na het boertje hoorde ik mezelf ‘pardon’ zeggen. Tegen wíe? Waarom doe ik dit? Blijkbaar doen we meer onverwacht brave dingen dan je denkt.

Ook als je alleen bent. Totaal ridicuul.

Hier hebben heel veel mensen me om uitgelachen. Ga ik de bocht om in een parkeergarage, zet ik mijn knippertje uit. Geen idee waarom, maar ik krijg het er niet uit.

Als Liesbeth ’s ochtends weggaat, zegt ze altijd: “Dag Disco, tot vanavond.” En als ze weet dat ze ergens anders slaapt, zegt ze: “Tot morgen, Disco.” En als ze het vergeten is, loopt ze terug.  Alle trappen op naar de derde verdieping. We hebben het hier over een poes hè. Poes Disco weliswaar, maar toch.

Zo lekker toch om een pak drinken of een fles aan je lippen te zetten als je alleen bent. Toch doe ik het niet. Zelfs als er een kloddertje yoghurt aan de rand van de dop zit, haal ik dat er met mijn vinger vanaf en lik ik daarna aan mijn vinger. Dat dan weer wel.

Het liefst doe ik ook nog mijn armen over elkaar, maar dat is in de auto dan weer niet zo veilig. En ik wil dan het liefst zeggen: “Ik heb niets gedaan, hoor. Echt niet.” Totaal politiestruck. Na al die jaren.

Deze gaat vooral over Liesbeth. Met militaire precisie wordt haar bed elke dag opgemaakt. Tijdens het douchen klapt ze het open om te luchten, daarna sprayt ze er een speciaal bedparfum op en dan gaat het allemaal glad, glad, glad weer dicht.

Sorry voor de intimiteit, maar ik zal nooit uit mijn slipje stappen. Die leg ik dan op z’n kop op de grond of in de wasmand zodat je een eventueel drupje of vlekje niet ziet. Als ik die al zou hebben, natuurlijk. Ik zei toch dat ik eigenlijk extreem keurig ben?