JOSS GOES BUSINESS CLASS

– MIJN EERSTE ERVARING UP IN THE AIR –

Goed jongens, call me a snob. Ik was dus een weekje in Singapore, wat al spannend genoeg was, en toen ik uit het vliegtuig rolde moest ik meteen door naar de boekpresentatie van Project Prep. Dus je begrijpt, ik rolde van het ene spannende in het andere. Nu vond mijn collega Janneke, van het boek, het allemaal ook maar wat spannend en die wilde niet dat ik daar met enorme kringen onder mijn ogen een presentatie stond te doen na een vlucht van dertien uur, dus zij had mij als verrassing een upgrade gegeven naar business class. EEN UPGRADE. BUSINESS CLASS.

Ik maakte me dus opeens geen zorgen meer over het gewicht van mijn koffer, want je mag dan twee koffers inchecken en twee handbagagekoffertjes. Ik baalde éventjes dat ik het net van tevoren hoorde (ánders had ik wel degelijk mijn koffer volgestopt met allemaal Aziatische souvenirs, al is het alleen maar omdat het kon), maar een fijn gevoel gaf het zeker.

Wennen moest ik wel. Toen ik in de Sky Lounge zat te wachten en een glas pakte, vroeg ik waar ik kon betalen. Betalen. De dame gniffelde in haar handje. Toen ik ging boarden stond ik alsnog in de ellenlange rij, terwijl ik ook de side-way mocht pakken voor priority guests. Ik moet overduidelijk wennen. Maar na al die dommigheden had ik besloten toch maar even alles gewoon te doen en aan te pakken want ik moest mijn first experience BC natuurlijk ontzettend waar gaan maken.

Dus ja, alvorens we opstegen had ik al twee glazen champ weggetikt. Verder was ik énorm aan het vechten tegen de slaap (inmiddels voelde het voor mij half 5 ’s nachts) om nog iets van het diner mee te krijgen, de film op groot scherm te kijken en het reissetje van Viktor & Rolf te ontvangen. Ervaring business class was begonnen. Daarbij hoorden natuurlijk ook mijn duizenden selfies, tot grote verschrikking van mijn mede BC-reizigers, want ik moest en zou dit alles vastleggen. Gelukkig vonden de stewardessen het reuzeleuk en die hebben ook nog wat kiekjes van mij gemaakt.

Dat diner; ik kon kiezen tussen beef en prawns. Iets waar ik heul veel zin in had en waarbij ik in mijn handjes kneep omdat ik wist dat de rest van mijn medereizigers achter het gordijntje dat écht niet kregen. Mijn tafeltje werd gedekt met linnen, de servet werd om mijn nek gebonden en ik kreeg alles keurig uitgeserveerd. Een diner voor mevrouw Bijl, zo werd ik aangesproken, maakte mij een waardige BC-prinses. Helemaal toen ik alles at van porseleinen bordjes en met het zilveren bestek van Marcel Wanders. En normaal gesproken ben ik al dol op vliegtuigvoedsel (ja, ik weet), maar nu smaakte het echt hemels. Na het diner kwam het dessert en ik sloot af met een kop thee. Je begrijpt dat ik het hele sterrendiner tot het einde mee wilde maken.

Na de nodige champ, de lekkere toet en twee films haalde ik het dekentje en kussentje uit plastic en drukte ik de aanwezige knopjes in om mij in een goddelijk bed te settelen en ook zette ik het slaapmasker van Viktor en Rolf op m’n neus. Serieus, het bed kan hartstikke plat, de deken is priem en het kussen bestaat uit echte veren. Je begrijpt dat ik als een prinses geslapen heb en ook pas acht uur later wakker werd.

Oh, en na dat slaapje was het nog niet klaar hoor. Nee, mijn tafeltje werd weer gedekt met linnen en er werd een reusachtig ontbijt geserveerd. Het was nog net geen walking dinner. Vers fruit, verse smoothies, zachte broodjes. Uiteraard weer met zilveren bestek. Mijn ontbijt heb ik iets eerder laten opruimen, zodat ik van het bestek nog even wat Instagram-waardige foto’s kon maken op mijn linnen ondergrondje. Weer een lachende stewardess. Van trots waarschijnlijk, want ze vond het allemaal maar wat leuk dat ik van haar leuks aan het genieten was.

Goed, ik ga er een einde aan breien. Want mijn vlucht is ook bijna ten einde. En die was goed, dat heb je inmiddels wel begrepen. Maar die vlucht was compleet toen het laatste dienblad voorbij kwam en ik een KLM-huisje mocht uitzoeken. Oh, zó leuk! Met de foto’s en het huisje ben ik nu iedereen aan het doodgooien omdat ik zo graag mijn enthousiasme wil delen. En het was de bedoeling dat ik dus uitgerust dat vliegtuig uitrolde, maar het resultaat is eigenlijk verre van dat. Ik sta nog steeds te stuiteren van enthousiasme. Dus Janneke, of je er goed aan hebt gedaan, ik vraag het me af.