Nog stééds zit onze Carolien in LA en nog steeds is ze dolgelukkig. Denk trouwens maar niet dat ze Koningsdag heeft overgeslagen hoor, bij de Santa Monica Pier was het namelijk een groot (oranje) feest. Lees je mee?
Voor mensen die niet zo’n fan zijn van gluten, is LA echt heaven! Werkelijk élk restaurant heeft glutenvrij brood en ik heb meer glutenvrije cupcakes gegeten dan me lief is… Maar toen ik deze goddelijke pizza voorbij zag komen en de ober mij tussen neus en lippen door meldde dat deze ‘gluten-free’ was, wist ik het écht zeker: dit is mijn Ultimate Food-Walhalla!
Het gaat goed met ‘Zwarte Tulp’! Ik krijg heel veel positieve reacties van enthousiaste kijkers die alle afleveringen in een paar dagen erdoorheen hebben gejaagd. Ik ben zo benieuwd: één van de eerste dingen die ik in Nederland ga doen is een goede snackvoorraad aanschaffen en een kleine Videoland-marathon inplannen…
Gisteren mocht ik een kijkje nemen bij Universal Studio’s op de set van The Voice! In Nederland had ik al een paar liveshows bijgewoond, maar dit was toch nét iets spannender met Christina Aguilera en Pharrell op werpafstand (niks, maar dan ook niks ten nadele van Marco en Trijntje of course). De deelnemers waren stuk voor stuk te gek: dat wordt nog moeilijk om daar een winnaar uit te kiezen over een paar weken!
Al een paar dagen snakte ik naar een heerlijke massage, maar ik had geen idee waar ik moest zijn: er zijn hier letterlijk meer spa’s dan supermarkten. Maar na het zien van de foto’s van Tomoko Spa in Beverly Hills had ik mijn keuze snel gemaakt. Deze Japans georiënteerde spa is zó zen; toen ik binnenkwam en met mijn kopje Genmai Cha thee op de bank zat, doezelde ik meteen weg waardoor het halve kopje over de bank werd gegoten… De behandeling begon met een voetmassage gevolgd door een full body massage: ik had daar letterlijk een week op die tafel kunnen liggen. Nog helemaal zweverig en extreem relaxed stapte ik de deur uit om meteen weer geconfronteerd te worden met het drukke Beverly Hills, zucht. Morgen maar meteen weer?
Om toch nog een heel klein beetje dat oranjegevoel mee te krijgen, zijn we op Koningsdag naar de Santa Monica Pier gereden alwaar alle Hollanders en nieuwsgierige Amerikanen zich hadden verzameld voor André Hazes-songs en oer-Hollandse snacks. Bij het zien van zoveel oranje waande ik me even in Nederland. De snackbar was uiteraard in trek, dus we moesten drie kwartier in de rij staan voor koude patat en een nepkroket (geen échte Van Dobben natuurlijk), maar dat mocht de pret niet drukken. Wel heerlijk dat ik na een uur het feestgedruis achter me kon laten en me gewoon weer mocht mengen tussen de niet-oranje-Hollandssprekende LA’ers.
