PERU DIARY #1

Vlak voor vertrek naar New York kwam er een mail mijn mailbox binnen met de vraag of ik het leuk zou vinden om een week naar Peru te gaan, om het land te ontdekken en jullie er alles over te vertellen. U begrijpt, daar hoefde ik niet heel lang over na te denken. Ik was nog nooit in Peru geweest, het stond zeker op het lijstje en de reis beloofde veel mooie hotels en geweldige uitzichten. Dus na een kleine maand van voorpret stapte ik vorige week (met m’n minikoffertje) in bij de dames en heren KLM, voor 8 dagen Peru.

Na aankomst in een inmiddels donker Lima gingen we meteen naar het hotel, waar ik tollend van de vermoeidheid vrijwel direct naar bed ging. De vlucht duurde iets langer dan 12 uur, ik was nét over m’n jetlag van New York heen dus al met al; de wereld draaide en ik moest slapen. Een vrij onrustige nacht volgde (jetlag) en werd opgewacht door een vroege ochtend, want we gingen per auto naar Paracas, wat een goede 4 uur rijden was.

En dat was een fascinerende route. Over grotendeels hobbelige wegen en langs eindeloos veel uitgestrekte zandleegte met her en der een krakkemikkig huisje, kwamen we aan in het La Hacienda Hotel, wat niet met andere woorden dan ‘paradijselijk’ te omschrijven is. Een gigantisch zwembad met omliggende kamers, uitzicht op zee en overal felgroen gras en hoge palmbomen. Jammer genoeg hadden we precies 30 minuten de tijd om in te checken, ‘oh’ en ‘ah’ te roepen, want het volgende onderdeel stond alweer op het program: een bezoek aan het Paracas National Reserve.

Dat park ligt in de regio Ica en is in totaal 335.000 hectare (!) groot. Je moet je een soort gigantisch maanlandschap voorstellen, dorre droogte, uitgestrekte vlaktes, hoge bergen en enorme kliffen. Nadat we hier wederom veel ‘oh’ en ‘ah’ hadden geroepen reden we een stukje verder naar de zandbergen, alwaar we met een ‘buggy’ dwars door de bergen gingen racen. Een buggy is een soort open karretje dat met een bloedgang door het zand scheurt, letterlijk récht op enorme zandmuren afgaat en zonder morren recht omhoog rijdt om vervolgens bijna een vrije val weer naar beneden te maken.

“It’s like a rollercoaster,” sprak onze gids van tevoren, en dat is inderdaad precies wat het was. Mocht je hier ooit rondreizen; ik kan je dit enorm aanraden. Zeker toen we eindigden bovenop een zandberg, met uitzicht op de ondergaande zon, waar een soort tent met kussens klaarstond voor een avondmaal, inclusief champagne. Ik kreeg enorm zin om iedereen spontaan ten huwelijk te vragen, zo romantisch was het.

De avond volgde en na een klein glas wijn inde hotelbar ging ik weer op een kinderlijk tijdstip slapen, totdat de wekker me om 07:00 uur wakker rinkelde voor de volgende excursie: de Ballestaseilanden. De eilanden zijn meer grote rotsblokken, middenin de Stille Oceaan. Met een soort speedboot vaar je er naartoe en wat je ziet is werkelijk waar ongelofelijk.

Ze worden ook wel de ‘Peruaanse Galapagos’ genoemd, want de eilanden liggen vol met zeeleeuwen, pinguïns, vogels en andere zeedieren. Je vaart om de eilanden heen, eronderdoor, er dwars doorheen en overal zie je zeedieren op rotsen liggen en vogels over je hoofd vliegen. Een totaal bizar stukje natuur, dat daar maar een beetje afgelegen in het water ontzettend prachtig ligt te wezen.

Daarna stappen we weer in ons busje dat ons naar Huacachina brengt. Huacachina is een dorpje (met 115 inwoners) gebouwd bij een oase. Heb je weleens een oase gezien? Het is echt zo vreemd, temidden van eindeloos veel zand zand zand is er opeens een grote plas water, omringd met groene palmbomen en tropische aangezichten. Om de oase heen is vooral veel toeristisch vermaak te vinden; zo kun je ook hier met een buggy over de zandbergen rijden, naar beneden zandsurfen of natuurlijk zelf naar beneden rollen. Voor ieder wat wils.

De volgende halte is het hotel vanwaar ik dit nu schrijf: Hotel Vinas Queirolo. Een hotel dat ook een wijngaard is, met 80 hectare wijnranken die per jaar zo’n 5 miljoen liter wijn produceren. Ook dit hotel is enorm paradijselijk en we hadden zowaar een klein uurtje de tijd om aan het zwembad te liggen, dus je begrijpt waar ik dat uur te vinden was. Na een rondleiding over het terrein, een wijnproeverij en diner rolde ik weer totaal gesloopt m’n bed in en tik daar deze diary. Eerste indrukken? Peru is gróót, het is af en toe moeilijk om te begrijpen hoe het land in elkaar zit omdat er zoveel leegte is, maar de dingen die we zagen waren extreem mooi en ontzettend de moeite waard. Dus boek dat ticket maar vast, binnenkort komt er namelijk een uitgebreide travel guide hier op de site.