Dikke modellen zijn soms net zo ongezond als dunne modellen
Goede kans dat je me gaat haten na dit stuk maar dat neem ik voor lief. Want er zit me iets dwars, al een hele tijd en dat ga ik nu van me afschrijven. Ik begrijp er namelijk geen reet van dat iedereen maar mag jubelen over plus-size modellen en dat ze daarbij dunne modellen totaal met de grond gelijk maken. Dat iemand als Tess Holliday geroemd en geprezen wordt. Dat iedereen naar lieve lust mag azijnpissen op de lijven van Kate Moss en de Victoria’s Secret-modellen en dat we graag roepen over dat iemand mager is maar dat zodra iemand het d-woord (dik) in de mond neemt het huis steevast te klein is.
Zet een foto van een willekeurig high fashion catwalkmodel op Facebook en ik durf je erom te wedden dat daaronder minstens één reactie komt met: “Jezus wat een wandelend skelet zeg.” Of, “pfff zo dun dat is toch echt géén gezicht, geen enkele man die dat naast zich wil hebben hoor.” Skelet, graatmager, veel te dun, lelijk, “ga eens een hamburger eten,” onvrouwelijk – let er maar eens op hoe vaak je die bewoordingen tegenkomt tijdens een rondje online.
Ik begrijp er namelijk geen reet van dat iedereen maar mag jubelen over plus-size modellen en dat ze daarbij dunne modellen totaal met de grond gelijk maken.
Maar draai de rollen nu eens om. Wat als ik op elke vrouw met een maat 40 of 42 ga reageren dat ze echt net een wandelende rollade is. Dat ze veel te dik is, dat daar wel een hamburger of 20 af mag, dat ze waarschijnlijk niet eens samen met een man in één bed past, dat ik die vetrollen ronduit vies vind – de wereld zou te klein zijn. Zonder dat we het doorhebben is er iets heel raars gebeurd, we zijn het doodnormaal gaan vinden om heel dunne vrouwen totaal te bashen, omdat we allemaal graag duidelijk willen maken dat we voor een “gezond lichaamsbeeld” staan. Whatever that may be.
Een van mijn beste vriendinnen is al sinds haar geboorte heel mager. Maar echt heel mager. De laatste jaren neemt ze dikmakende poeders en pillen en vol trots liet ze me een tijd geleden haar eerste vetrol zien (het was eigenlijk een huidplooi maar ik wilde haar niet teleurstellen dus applaudisseerde ik enthousiast mee). Hoe denk je dat zij het vindt dat ze geen halfuur op het internet kan zitten zonder tien keer te lezen dat “mannen een vrouw met echte vormen willen.” Of dat “een echte vrouw een zachte vrouw is.” Deze vriendin wil graag sporten om meer spieren op te bouwen maar durft zich niet in de sportschool te vertonen, omdat ze bang is dat andere mensen denken dat ze een of andere doorgeslagen vorm van anorexia heeft.
Maar hate me all you want, Tess heeft echt écht niet een gezond BMI. Tess is echt écht veel te dik. Tess is geen kilo gezonder dan de size zero modellen tegen wie zij zich juist zo tegen verzet. En dat zit me dwars.
Nee dan Tess Holliday. Tess meet 1,65 en heeft maat 52. Deze week werd bekend dat ze een contract heeft gekregen bij MiLk Model Management en dat ze daarmee het eerste model is van haar omvang met zo’n contract. Op Instagram maakt ze korte metten met “haters,” ze voorziet elke foto van de hashtag #EffYourBeautyStandards en wil baan maken voor meer modellen zoals zij. Maar hate me all you want, Tess heeft echt écht niet een gezond BMI. Tess is echt écht veel te dik. Tess is geen kilo gezonder dan de size zero modellen tegen wie zij zich juist zo tegen verzet. En dat zit me dwars.
Dunne modellen op de modepagina’s van tijdschriften zouden ervoor zorgen dat jonge meisjes anorexia krijgen, maar zorgen dikke modellen als Tess Holliday er dan niet voor dat jonge meisjes obesitas krijgen? Last time I checked is obesitas een nogal groot probleem, begin vorig jaar had één op de drie mensen in de wereld last van overgewicht, en dat wordt alleen maar meer.
Het punt dat ik wil maken is ten eerste dat we sowieso mensen online minder moeten beledigen. Mager of vet, het is beide niet leuk om te horen. Het tweede punt dat ik wil maken is dat ik heus wel begrijp dat er een antwoord nodig is op modellen met een ongezond laag lichaamsgewicht, maar dat dat antwoord niet gezocht moet worden in de vorm van modellen met een ongezond hoog lichaamsgewicht. Ergens daartussen ligt de heilige graal, en ik hoop dat we zonder al te veel lelijke woorden daar ooit terecht zullen komen.
—–
Edit: In de derde alinea heb ik het over vrouwen met een maat 40/42. In de reacties op Facebook en elders is nu aan het ontstaan dat ik daarmee zou suggereren dat ik vrouwen met die maat dik zou vinden. Dat is niet het geval. Misschien is het wat onhandig geformuleerd maar wat ik er mee wil zeggen is niets meer dan een contrast aan te geven met de modellenmaat size zero. Bovendien gaat het om een hypothetische situatie, dat wil niet zeggen dat ik ook echt vind dat vrouwen met die maat een “rollade” zijn.
