DINGEN DIE JE DOEN REALISEREN DAT
de relatie met je kat te ver gaat
Mocht je je afvragen: “Jeetje Lies, hoeveel stukken over poezen gaan er nog komen?”, het antwoord is ‘veel’. Heel veel. Poezen zijn namelijk geweldig en ik kan er geen genoeg van krijgen. Maar aangezien ik die vraag ook een beetje aan mezelf stelde vlak nadat ik een goed gesprek had gevoerd met Poes Disco, begon ik me toch een beetje af te vragen wanneer je relatie met je kat nou eigenlijk te ver gaat.
Je praat met je kat
Dit doen vrijwel alle mensen met een kat, maar wanneer je op het punt komt dat je bij een tegenslag in het leven éérst je hart lucht bij je poes en pas daarna bij je vrienden, dan moet je even alert worden.
Je stelt je kat vragen
Over hoe zijn of haar dag was geweest, of er nog pluisjes gevangen zijn, of er lekker geslapen is, dat werk is allemaal nog wel te verantwoorden. Een beetje. Maar zodra je voor de kast staat te twijfelen over een jurk, je de poes vraagt wat zij vindt en een miauw interpreteert als een ‘ja’, dan is het tijd om je even achter je oren te krabben.
Je zegt dingen af vanwege je kat
Voor het komende weekend staan er drie feestjes, twee verjaardagen, een lunch en een brunch op het programma, maar je besluit om in ieder de dagactiviteiten af te zeggen want je hebt je poes al zo weinig gezien deze week en je hebt écht behoefte aan quality time. Dit is over het algemeen een vrij zorgelijk verschijnsel.
Je slaapt liever alleen
Elke keer als je scharrel/vlam/waddanook voorstelt om te komen eten en slapen, voer je vlak voor het naar-bed-gaan-moment een waanzinnig theaterstuk op dat heet “Oh Me Godje Ik Ben Iets Vergeten” en dat iets, dat hangt altijd samen met iets dat de volgende ochtend heeeeel vroeg moet gebeuren “dus ja nee, het is echt beter als je thuis slaapt.” Hup meneer het huis uit, en dan snel de kat het bed in. Mensen, dit is geen gezond gedrag.
Ze heeft meer speelgoed dan jij schoenen hebt
Er komt een punt dat je de bezoekjes aan de dierenwinkel iets moet gaan minderen. Bijvoorbeeld wanneer je niet meer door je huis kan lopen omdat er óveral speeltjes liggen. Spelen is goed voor een poes en dat houdt haar actief, maar als zij meer speelgoed heeft dan jij schoenen is het tijd om weer even je kop erbij te houden.
Post is aan jou én aan je kat geadresseerd
Vorig jaar kreeg ik voor het eerst een kerstkaart geadresseerd aan “Liesbeth Rasker en Poes Disco”. Ergens werd ik daar enorm vrolijk van, maar ik was destijds vrijgezel en het deed me ook wel heel, héél treurig voelen. Zat ik dan drie hoog met poes op schoot. Tegenwoordig komt er met enige regelmaat een pakje de redactie op dat voor ‘ons’ is en nu vind ik dat alleen maar waanzinnig leuk. “Dit is werk,” zeg ik dan. Maar weet dat wanneer mensen jou en je kat als eenheid, partners, echtelieden gaan zien, dat het misschien tijd wordt om eens rond te kijken op Tinder of Happn.
Vakanties leveren eindeloos veel stress en gemis op
Niet dat ik niet meer op vakantie of reis ga, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik behoorlijk geïrriteerd raak als mijn poezenoppas niet elke dag minstens vijf foto’s en een filmpje doorstuurt van mijn geweldige lieve Poes Disco. Ik wil gewoon graag weten hoe het met haar gaat en hoe ze haar dagen vult, is toch lógisch? Niet? Echt niet? Ook niet een beetje? Dammit.