Zoals je hier en hier hebt kunnen lezen, heb ik nogal een haat-liefdeverhouding met het fenomeen huwelijk. Even mijn eigen rol als eventuele bruid buiten beschouwing latend, richt ik me nu op de huwelijksgast want die komt er nogal karig van af vind ik.

Het vrijgezellenfeest

Dat vind ik dus een crime. Mijn advies aan alle bruidsparen to be; organiseer een leuk diner met al je gasten. Mannen en vrouwen bij elkaar, ongedwongen en gezellig. Zo ben je allemaal lekker ‘gebond’ voor de grote dag. Anders heb ik hier allemaal slinkse manieren waarop je je snor kunt drukken.

Voltrekking-huwelijk-borrel

Als mijn lief en ik wel zijn uitgenodigd voor de voltrekking maar niet voor het diner maar wel weer voor het feest, zeggen we van tevoren al; dan komen we niet naar het feest. Dan zijn we al dronken. Nu is dit enigszins overdreven (al is het wel een paar keer gebeurd), maar hoe ongastvrij is het om mensen te segregeren op deze dag. Doe het goed, of niet.

Als je een diner met intimi wilt, zou ik dat de avond voor je huwelijk doen. Dan heb je alsnog je inner circle bij elkaar, maar op de dag zelf? Kom op zeg. The more the merrier, toch?

Singletafel

Dit herinner ik me zo uit mijn single tijd van lang gelee. Nou ja, eigenlijk was ik niet single maar had ik een rommelige minnaar-situatie en werd ik door de buitenwereld als single gezien. Bij huwelijken werd ik standaard aan de single-tafel gezet. Liefst naast een vrijgezelle vriend/neef of waddanook. Dat jullie elkaar nou gevonden hebben, betekent niet dat iedereen ineens ontzettende bindingsbehoefte heeft. Laat me met rust. En zet me gewoon bij mijn vriendin en haar vriend.

Boeket vangen

Bijna alle vrouwen die ik ken houden er niet van om in groepjes ingedeeld te worden. De vrouwen die bij het boeket vangen naar voren moeten komen, lijken de stumpers van de avond.  Want óf je bent single (en dus een sukkel) óf je hebt wel verkeer maar hij heeft je nog niet gevraagd en je wilt blijkbaar wel heel graag.

Alles op verschillende locaties

Dat ‘ja’ van voltrekking naar naborrel naar diner naar feest steeds naar een andere locatie. Dat is gedoe. En dat willen wij bruidsgasten niet. Dus als je ons al wilt verplaatsen; regel vervoer. Een boot, een bus, een PJ. Het maakt ons allemaal niet zoveel uit, als het maar gebeurt.

De zingende bruid

Op de een of andere manier wil elke bruid op haar dag veranderen in Trijntje Oosterhuis. Ze nemen zangles, studeren een lied in en bezingen hun geliefde. En hoe hard geoefend ook, er is maar één Trijntje. En één Ilse. Houd het een beetje waardig en houd het bij een gedichtje. Is ook leuk. Echt. Gewoon geen optredens van mensen die het niet kunnen.

En verder

Houden we niet per se van strapless jurken, vinden we duiven weg laten vliegen echt ontzettend stom, is een dresscode als ‘de kleur turquoise’ echt heel onhandig want nu moeten we iets kopen dat we nooit meer aantrekken, willen we ook iets anders kunnen drinken dan bier, wijn en fris, hebben we moeite met openingsdansen en vinden we de lijst met 26 soorten foto’s die genomen moeten worden ook een beetje gedoe.

Oké, knappe kop die ons nog durft uit te nodigen maar we zijn wel dol op huwelijken. Heus.