Vrouwen; stop met sorry zeggen

Vrouwen, moi included, hebben de irritante eigenschap dat ze zich de godganse tijd excuseren voor allerlei zaken waar ze zich helemaal niet voor zouden moeten excuseren. Mannen hebben daar veel minder last van en het wordt tijd dat vrouwen daar eens wat van gingen leren. Bijvoorbeeld in de volgende situaties.

Als je geen make-up op hebt

Vrij regelmatig hoor ik mezelf zeggen “ja god sorry hoor dat ik er zo uitzie, ik had vanmorgen even geen tijd en zin om make-up op te doen.” Ehm, gaat ‘ie? Wat is dat voor iets idioots? Je een beetje excuseren voor hoe je er écht uit ziet. Hele hordes vrouwen weigeren op de foto te gaan zonder een grondige lik foundation en mascara, omdat ze er “niet uit zien.” Moeten we echt mee ophouden, make-up is leuk en handig en heerlijk maar het hóeft niet. Take it or leave it.

Als je niet meteen op een bericht reageert

Ik ben een vrij slechte mailer en Whatsapper en kan rustig een paar dagen je bericht vergeten. Dat is irritant en daar mag je op aangesproken worden, maar wanneer iemand even een paar uur niet reageert is er echt niets ergs aan. Nog nooit zei een man “oh sorry dat ik zo laat reageer, maar zus en zo.” Ik doe dat echt héél vaak, als iemand me in de ochtend appt en ik in de middag ‘pas’ reageer. Hoezo eigenlijk?

“Hoezo moet ik me dan in duizend bochten wringen en hoezo maak ik het mezelf zo moeilijk?”

Als je een afspraak afzegt omdat je moe/geen zin/geen tijd hebt

“Het spijt me zooooo maar ik kom er niet aan toe vanavond naar dat feest te gaan want ik heb nog duizend dingen te doen en het is zo druk op werk en echt het spijt me enorm ik maak het goed met je echt ik beloof het please don’t hate me.” Komt je bekend voor? Weet je, soms heb je gewoon zin in sociale toestanden en wil je liever een avond cocoonen op de bank. Dat is je goed recht, je hoeft je daar niet zo schuldig over te voelen. Ooit een man zo horen reageren? Die komen gewoon of niet opdagen of je krijgt een app met “Yo ga het niet halen check je later.” God wat lijkt me dat heerlijk.

Als je ingewikkelde vragen aan de ober/kledingverkoper stelt

Ben ik een ster in, om met heel veel excuses en moeilijkdoenerij te vragen of er misschieeeen een kans is dat ik deze schoenen kan passen in nog een andere maat. Of dat ik misschien toch nog een glas water mag bestellen. “Jij betaalt hoor,” is wel eens tegen me gezegd en dat is potdorie ook zo. Hoezo moet ik me dan in duizend bochten wringen en hoezo maak ik het mezelf zo moeilijk?

“Het spijt me het te moeten zeggen maar ik vind je echt een zak stront in deze situatie.”

Als je iemand herinnert aan een belofte

Een vriendin leent een jurkje van je met de belofte je dat volgende week weer terug te geven. Maar na een week is die jurk nog steeds niet in jouw kast, na twee weken ook niet en na drie weken vraag je heel voorzichtig voor de derde keer of je please die jurk een keertje terug zou kunnen krijgen. Als iemand van je leent en datgeen zelfs na meerdere herinneringen niet terug brengt, dan ben jíj niet degene die sorry hoeft te zeggen.

Als je zegt wat je denkt

In disputen met manspersonen kan ik altijd heerlijk ranten, maar toch verpak ik die zinnen vaak in met “het spijt me het te moeten zeggen maar ik vind je echt een zak stront in deze situatie.” Hoezo zeg ik dat?! Het spijt me namelijk helemaal niet, hij ís dan gewoon een zak stront en het zou hém moeten spijten. En het moet me al helemaal niet spijten dat ik zeg wat ik denk. Zeker niet als ik gelijk heb (wat ik vrijwel altijd heb).