Natuurlijk is het soms bijzonder irritant als je, precies als je mailbox ontploft en er zeven deadlines loeien, je leidinggevende je ‘een extra project’ geeft. Maar zelfs dan, of misschien wel juist dan, moet je deze dingen niet zeggen.
- Dat hoort niet bij mijn taak
Daarmee diskwalificeer je jezelf meteen. Dit straalt natuurlijk nul, nakkes, nada extra werkinzet uit en als er straks een fijne promotie aankomt, zal je leidinggevende ongetwijfeld iemand anders uitkiezen.
Wat je wel kunt zeggen
Ik vind het geweldig dat je me deze belangrijke taak toevertrouwt. Laten we samen even kijken hoe we mijn agenda daar op aan kunnen passen, want ik wil dit natuurlijk met al mijn aandacht voor je doen en als je nu naar mijn deadlines kijkt, val je waarschijnlijk flauw. Dus vind je het goed dat ik een aantal dingen uitzet bij anderen?
- Het is oneerlijk
Weet je nog die scène uit The Devil Wears Prada als Emily (net geschept door een auto en nu gehavend in ziekenhuiskledij en –bed) hoort dat niet zij maar Andrea (Andréa, ANDREA) naar fashion week gaat. “It’s so unfair.” Niemand zei dat het leuk ging worden in het leven. Of eerlijk. Dus laat zien waarom je vindt dat jij die coole klus had moeten hebben. Vraag aan je baas (zo’n rotwoord maar anders typ ik alleen maar ‘leidinggevende’ en is het ook weer zo saai) wat haar (of zijn) keuze heeft bepaald en vertel dan opbouwend en concreet wat jij ervan vindt.
- Zo doen we het altijd
Hé, dat is echt een dijk van een argument. Hiermee laat je meteen zien dat je ontzettend open staat voor verandering en vernieuwing. Dude, wake up. Vraag hoe de ander denkt dat het proces beter, soepeler en goedkoper kan. Dat je iets op een bepaalde manier deed, wil niet zeggen dat dat de beste of de leukste manier is.
- Ik ga het proberen
Als iemand dat in mijn Marie Claire-tijd zei, antwoordde ik altijd met: ”Ok, ik zal straks als het nummer in de winkel ligt overal een post-itje op plakken met de tekst: we hebben het geprobeerd maar het is niet gelukt, sorry.” Je gaat het niet proberen, je gaat het oplossen. Linksom, rechtsom maar het gebeurt.
- Ik heb het niet gedaan
Toppunt van collegialiteit dit. En je geeft meteen aan dat je je alleen maar bekommert om je eigen taken. Ik snap best dat je wilt laten weten dat jij die blunder niet hebt begaan, maar daar komen ‘ze’ vanzelf wel achter. Zeg dat je het ook erg vindt, zeg dat je het eerst gaat oplossen en dat jullie daarna gaan kijken hoe dit heeft kunnen gebeuren en, belangrijker, hoe het kan worden voorkomen.
Dan zeg je niet alleen dat jij het niet hebt gedaan, je laat ook zien dat je visie hebt.
- Misschien een heel stom idee
Dit is zooo vrouwelijk. Wij zijn altijd zo bescheiden en voorzichtig. Een man zou bij precies hetzelfde zeggen; Ik heb een idee. Al dan niet vergezelt van het adjectief ‘briljant’. Wij zeggen; misschien een heel stom idee. Kom op, stomme ideeën hoeven niet gedeeld te worden. Maar iets zegt me dat je iets heel leuks had bedacht.
- Kan ik niet
Natuurlijk kun je niet alles. Ik kan ook meer niet dan wel, maar ik zorg wel dat ik mensen om me heen heb (hi Joss, hi Robin) die dat dan weer wel kunnen. Nog belangrijker dan te weten wat je wel kunt, is weten wat je zwakke plek is. En dat laat je een ander doen zodat jij je kunt richten op dat waar je goed in bent. Wedden dat je baas daar ook blij mee is?
