Zijn in december feestjes een obstakel (het zijn er gewoon te veel), in januari is het een baken van licht en hoop. Feestjeshoppend kom ik de maand door want als ik naar buiten kijk, wil ik het liefst meteen een enkele reis Malediven boeken.

Blijkbaar smachtten meer mensen naar een feestje want toen Nikkie Plessen modespinnend Nederland vroeg naar het Concertgebouw te komen om haar nieuwe collectie te bekijken, rukte iedereen massaal uit. Terwijl ik ’s middags met drie kinderen door de regen fietste (Hollandser kan niet) bedacht ik al in welk feestelijk pak ik me die avond zou hijsen.

Het werd een vloerlange DKNY met een split tot in de hemel. Nou ja, mijn geliefde vindt dat de hemel. Afijn. Tot daar dus. Voor de gelegenheid mocht mijn verse Chaneltrofee uit de praalkast, gele Fendi-pumps erbij en klaar. Zo dacht ik. Bleek er een fors gat in mijn netpanty te zitten. Precies aan de kant van de split. Zul je altijd zien. Maar voor elk probleem een oplossing dus die panty, die draaide ik gewoon om. Niemand die het zag en alleen ik die het wist. En jij, maar jij vertelt het niet verder, toch?

Vorig jaar schreef ik een stukje over de 15 dingen die zorgen voor een leuker 2015. Een daarvan was een sport kiezen die je doet omdat je ‘m leuk vindt. Niet omdat het moet maar omdat het leuk is. Dus zo was ik ineens herenigd met mijn oude liefde. Ballet.

Het kwam omdat ik mijn middelste meisje opgaf voor haar eerste les en ineens hoorde ik mezelf informeren ‘of er toevallig ook een les voor volwassenen was’. En of die er was. Of ik bij de beginners of de gevorderden wilde was de vervolgvraag. “Goh, poeh, nou…” hoorde ik mezelf stamelen. “Ooit, voordat ik de bar voor de barre verruilde danste ik 12 uur per week.” En hats, daar zat ik in de gevorderdenles tussen allemaal rankgerokte schonen.

Dat mijn lichaam het beter deed dan mijn hoofd was de conclusie van de juf en dat beschouw ik als een compliment. Zeker op mijn leeftijd. Niet te veel nadenken en gewoon doen. Twee keer in de week, om het hoofd weer een beetje op gang te krijgen.

De werkweek eindigde met een thee in het Conservatorium Hotel met mijn dierbare Louis Vuitton-pr-vriendin Annemieke Hart. Ja, dat is de vrouw met een van de fijnste garderobes van het land. Even bijpraten en mooie plannen maken. Daarna was het pedal to the metal met Twingo naar de volgende zakelijke afspraak. Windstoten van 100 kilometer per uur maakten dat wij ook Zwanenmerend over de A4 bewogen.

Mijn Thank God It’s Friday begon met een glas viognier en een oester bij Toscanini. En nu… weekend. Heb het goed!