EINDHOOOVUUUH

5 REDENEN WAAROM MAY WEER NAAR EINDHOVEN GAAT

Door Renault werd ik gevraagd om in de jury te zitten van de Renault Design Awards 2015. Een soort Holland’s Next Top Model maar dan voor designers. De deelnemers krijgen 48 uur de tijd om een product te bedenken dat jou en mij het leven makkelijker maakt. Zeg je design, dan zeg je Eindhoven dus dat werd ook 48 uur mijn heimat.

Josselin hipte heen en weer achter haar bureau want ‘Eindhoven was echt leuk’ en Joss kan het weten want zij heeft het allerbeste oog voor smaak, stijl en nieuwe plekjes waar je geweest moet zijn. Met hooggespannen verwachtingen reed ik richting het zuiden. Eenmaal binnen de gemeente Eindhoven appte ik, heel flauw, ik weet het, alleen maar omgevingsfoto’s naar ons Amayzine-appgroepje. Eindhoven mag dan ontzettend de plek zijn waar het gebeurt, echt mooi is de stad gewoon niet. Sorry.

“Ik negeer je even”, antwoordde Joss. “Op de een of andere manier voel ik me heel erg aangesproken door je foto’s.” Maar we zijn twaalf uur verder en ik ben helemaal om. Totally.

Ik moest bij Kazerne zijn en parkeerde mijn auto gewoon om de hoek. Waar ik in Amsterdam mijn schoenen moet laten verzolen na de tocht naar een parkeerautomaat, kon ik hier kiezen uit twee parkeermeters die allebei op struikelafstand waren.

Wist je dat Eindhoven de enige stad ter wereld is waar design op de agenda van de gemeente staat? Je hebt hier dus een wethouder met de portefeuille design. Het regent hier lunchtentjes met aan de muur foto-art die je kunt kopen. Terwijl ik dit schrijf zit ik bij Vascobello (denk Italian blend coffees, smoothies, granola en amandelen met verschillende soorten melk) waar ook mode-items staan. Op een pop waar ik op uitkijk hangt een jurk waar Dries van Noten nog onrustig van zou worden. Afijn. Dat dus. Wij vertoeven twee dagen in Kazerne, een plek waar kunst, design en flessen wijn elkaar ontmoeten. In de ruimte waar we opnemen staat de privécollectie van Lidewij Edelkoort. Die kan ik dus bewonderen, betasten en bepotelen. De hele tijd.

Omdat mijn juryberaad behoorlijk uitliep, meldde ik me pas na 23:00 uur in mijn hotel terwijl ik eigenlijk om 23:00 uur werd verwacht. “Geen probleem, hoor, rustig aan.” Terwijl mijn grote koffer (modemeisje hè, ook voor 48 uur gaat er een bulk kleding mee) en ik over straat zwierden, werd me door een aardige man een fijne vakantie gewenst. En zijn restaurant ging trouwens over een week open. Dat ik welkom was. Ook in dit tentje is de bediening weer intens aardig. En goed gekleed.

Overal waar ik kom is wifi. Goede wifi. Gratis wifi. Zonder ingewikkelde wachtwoorden wifi. Of zelfs gewoon zonder wachtwoord wifi.

Parkeren is hier de helft van wat je in Amsterdam neertelt. En er is dus overal plek. Voor mijn heel okaye boetiekhotel (waar ik al deze problemen dus niet had) betaalde ik 92 euro voor een nacht. Daar kunnen ze in Parijs nog wat van leren.

Eindhoven, je bent misschien niet het mooiste meisje van de klas, maar wel het coolste. Ik kom zeeeker terug.