Vanavond een kleine hoofdrol voor mijn collega-jury Dirk Kikstra. Hij zou een shoot doen met de meisjes en koos daar een lekker plekje voor uit. De Joshua Tree desert. Het was daar een graad of 51 en je moest er ongeveer vier uur voor in de auto zitten. Heen en terug.

Anouk, haar visagiste Marjolein, Dirk en zijn assistent maakten er een uitje van, boekten een huisje met een zwembad, maakten muziek tot diep in de nacht en gingen zwemmen met kleren aan. Dat werk. Omdat Fred en ik nooit een dag tegelijk vrij zijn tijdens de opnames van Holland’s Next maar nu toevallig wel, liet ik de woestijn aan me voorbij gaan en reserveerde ik ergens twee bordjes op een linnen laken voor Fred en mij.

Het werd de Polo-lounge van het Beverly Hills Hotel. Tikje vergane glorie (maar dat zijn wij binnenkort ook, grapte Fred), maar de allerlekkerste chilled pea soup en homemade humus en ja, we dronken er een goddelijk glaasje Chardonnay bij.

Toen de troepen terugkeerden uit de woestijn (waar heel wat tranen vloeiden, zul je vanavond allemaal wel zien) kletsten we natuurlijk bij en vertelde ik over ons bezoekje aan het Beverly Hills Hotel. “Moet ik ook eens vaker doen, ik ben het allerslechtst in netwerken,” zei Dirk. En daar heeft hij een punt. Dirk woont nu namelijk in L.A., maar hij heeft vooral werk in New York en Amsterdam.

Op zich niets mis mee, maar als je de lengte van Dirk hebt, een slordige twee meter, is van de ene naar de andere kant van Amerika vliegen en de Atlantische oceaan oversteken niet echt je lievelingsbezigheid. Bovendien krijg je echt serial wallen van al die jetlags.

Dus besloot Dirk zijn licht eens op te steken over hoe hij zijn naamsbekendheid in L.A. kon vergroten. Ik was groot voorstander van een lidmaatschap bij Soho House in West Hollywood. Daar komt iedereen die iemand is of op z’n minst genomen iemand kent én je mag meteen naar alle andere Soho Houses in New York, Londen en binnenkort in Amsterdam. En kijk, dan heb ik er ook weer wat aan, want dan gaan we daar ontzettend overleg hebben over ons juryoordeel.

De buurman van Dirk bleek de liedjesschrijver van John Denver te zijn geweest (ik zei toch dat iedereen iemand is in L.A.) en met hem kwam het onderwerp ook ter sprake. Was een lokale agent de oplossing (liever niet, want Dirk heeft echt de allerliefste Wanda van Sticky Stuff)? Of waar was een plek waar creatieven elkaar ontmoeten? Het antwoord bleek net zo eenvoudig als geestig. “Just join the AA in Beverly Hills and you’ll be just fine.”