idiote dingen die we allemaal doen

Soms heb je een moment van bezinning en reflecteer je op iets dat je zojuist gedaan hebt. Iets idioots, dat je keer op keer doet zonder duidelijke reden en zonder duidelijk nut. De klassieker: 800 keer je volstrekt lege koelkast openmaken en elke keer weer tot de conclusie komen dat er, goh wat gek, nog steeds niets inzit totdat je op het punt gekomen bent dat je denkt dat je van dat verschimmelde bakje crème fraîche, halve citroen en verlepte tomaat héus wel iets kunt maken. En er is meer.

Zo ben ik er een ster in om hele gesprekken met Disco te voeren en te doen alsof ze een mens is van vlees en bloed. Zit ik m’n administratie te doen, gaat zij met haar hele poezenlijf vol over mijn papieren zitten en dan aai ik haar en zeg ik hardop “zo fijn dat je me zo goed helpt.” Sowieso miauw ik vol enthousiasme terug als ze tegen me begint te praten – goed dat krijg je wanneer je als vrouw alleen met een kat woont.

Wat ik ook niet van mezelf begrijp is waarom ik steeds de hele zin wis die ik zojuist heb getikt, als ik zie dat er aan het begin een tikfout staat. Dat gebeurt vooral vaak wanneer iemand met me meekijkt tijdens dat tikken, een paar extra ogen op m’n toetsenbord en ik weet spontaan niet meer hoe ik moet tikken. Of waarom ik “wat?” vraag terwijl ik dondersgoed heb gehoord wat mijn gesprekspartner tegen me zei. En waarom ik, in het zeldzame geval dat ik achter het stuur zit, de radio zachter zet als ik een straatnaambordje zoek. Er zijn zoveel van dit soort onzinnige dingen en als ik ze met je deel, beloven jullie dan dat jullie me niet veroordelen?

– Tijdens het fietsen zet ik m’n favoriete playlist op shuffle en blijf dan net zo lang zappen tot ik bij het liedje ben dat ik wilde horen.
– Als ik een Moeilijk Gesprek moet hebben ga ik dat gesprek eerst tot in detail repeteren, vaak zelfs voor de spiegel. En als het echte gesprek dan anders loopt kan ik totaal van de leg zijn wanneer de ander zich niet aan het script houdt.
– Toegegeven, ik ben beter met woorden dan met letters maar dingen als 30 + 55 kan ik heus nog wel. Maar vaker dan ik wil toegeven doe ik ook dat voor zekerheid even met een rekenmachine. Want je weet het maar nooit.
– Als ik een letter in het alfabet wil weten dan moet ik eerst bij A beginnen voordat ik weet dat de L na de K komt.
– Op je telefoon kijken om te weten hoe laat het is, vergeten naar de tijd te kijken en dan weer opnieuw je telefoon moet pakken om te weten hoe laat het is.
– Als je me een menukaart geeft begin ik volstrekt onlogisch ergens in het midden met lezen, dan naar beneden, weer naar boven, en ik lees altijd van rechts naar links in plaats van andersom. Een menukaart is voor mij vaak net zo’n puzzel als een echte kaart.
– Tegenwoordig heb ik geen tv meer maar toen ik die wel nog had, moest ik het zappen altijd bij Nederland 1 beginnen. Als ik de tv aandeed en hij begon bij 8, dan moest ik eerst helemaal terug zappen naar 1 om vervolgens weer gewoon bij 8 uit te komen.

Mocht iemand professionele hulp willen aanbieden, I’m all ears.