JE NIEUWE LIEFDE
wanneer komt die op social media?
Onlangs had ik een gesprek met een vriendin die nogal van de leg was doordat haar nieuwe liefde geen Facebook, geen Twitter en geen Instagram heeft. Helemaal niets. Er is dus geen huiswerk te doen, niets in de gaten te houden, geen oude vakantiefoto’s te bekijken, he-le-maal-niets. Ze kennen elkaar uit de kroeg en ze had de hele date bijna niet door laten gaan omdat er online geen spat informatie over deze knul te vinden was en alle alarmbellen dus op stand ‘seriemoordenaar’ gingen staan. Maar uiteindelijk zette ze door, was het geweldig leuk, en zijn ze al drie maanden niet van elkaar af te meppen.
Wat nu het probleem is, vraagt u. Nou, ze vindt het zo ongezéllig dat hij niet online is. Geen foto’s samen kunnen plaatsen, hij ziet al haar geweldig leuke Instagramfoto’s niet, heeft geen idee van die bloedmooie profielfoto op Facebook en al haar gevatte tweets bestaan niet voor hem. Dat is een luxeprobleem, misschien zelfs wat aanstellerig, maar ze zit er maar mooi mee. En ergens snap ik het ook wel, want voor haar is haar onlineleven heel belangrijk. Ze werkt online en het voelt voor haar alsof haar echte leven op veel vlakken doorvloeit naar haar digitale leven, en andersom. Dat is bij mij ook zo: het is mijn werk om te schrijven voor een website, Instagram is daar onlosmakelijk mee verbonden en Facebook is ontzettend belangrijk voor de traffic van Amayzine. Kortom, het voelt voor haar alsof haar nieuwe liefde een groot deel van haar leven niet begrijpt. Niet kán begrijpen en niet wíl begrijpen.
Kortom, het voelt voor haar alsof haar nieuwe liefde een groot deel van haar leven niet begrijpt. Niet kán begrijpen en niet wíl begrijpen.
Zelf had ik ooit een liefde die wel op Facebook zat, maar daar heel panisch mee omging. Zo wilde hij mij pas toevoegen als Facebook-vriend toen we officieel verkering hadden en in de twee maanden daten die daaraan voorafgingen dus niet. Dat vond ik gekmakend irritant en verwarrend. Wat heeft hij te verbergen? Schaamt hij zich voor me ofzo? Dat soort shit ga je dan denken. Toen ik eenmaal toegetreden was tot het heilige domein van zijn Facebook bleek er geen reet te beleven, hij had al in geen drie jaar meer een update geplaatst en op een paar oude korrelige profielfoto’s was er niets te zien. Hij had wel zijn vrienden afgeschermd, wat ik natuurlijk hoogst verdacht vond. Nooit never ever likete hij een foto van mij, wel van anderen. Nooit never ever reageerde hij op iets wat ik plaatste, wel bij anderen. Dat klinkt allemaal als onzinnig meisjesgebazel, ik werd er best onzeker van om digitaal zo als paria behandeld te worden.
Nee, dan die andere man die tijdens onze allereerste date een selfie van ons samen maakte “om naar m’n huisgenoot te sturen”, maar die vervolgens op Instagram plaatste. Zonder dat ik dat wist. Kwamen er de volgende dag allemaal verschrikte berichten m’n telefoon binnen met: “OMG ben jij met die en die aan het daten?!” News travels fast en al ging het een stuk faster dan ik zelf had bedacht, toch was ik blijer met zijn aanpak dan met die van de vorige.
Nee, dan die andere man die tijdens onze allereerste date een selfie van ons samen maakte “om naar m’n huisgenoot te sturen”
Kortom, liefde en social media is linksom of rechtsom reden voor gedoe. Aan die vriendin van mij vertelde ik over mijn twee mannen en dat het dus misschien maar prettig is om een vent zonder besef van internet te hebben. Dan kun je gewoon tegen elkaar zeggen wat je denkt en voelt zonder ingewikkelde boodschappen te ontcijferen en jezelf gek te draaien op betekenisloze gebeurtenissen. En dat, dat leek haar lang zo gek nog niet.
