Goed, waar zal ik beginnen. Ik heb een snor. Zo, dat is eruit.

Ik ga je vertellen hoe dat zo allemaal is gekomen, en nee het is niet een kwestie van harsen, scheren of waddanook. Ik heb serieus, nú nog steeds een snor.

Nog even geen baby’s

Laatst lag ik in een nogal oncharmante houding op een doktersbed bij mijn huisarts. Hup, benen wijd. Oude spiraal eruit, en een nieuwe er weer in. Wel een ander soort dan het oudje, want ik was klaar met het altijd maar ongesteld zijn (bij een koperspiraal is dat dus echt liters) en koos voor een Mirena. Hiervan zou dat allemaal een stuk minder worden en misschien zou de rode vlag zelfs wel helemaal wegblijven. That’s what I like. Het betekende wel dat ik van geen hormonen naar wél hormonen zou gaan. Ik vertrouwde er maar op dat dat ontzettend positief zou uitwerken. Geen grote borsten, stemmingswisselingen en dat soort dingen.

Maar toen…

De eerste paar dagen dacht ik dat de wereld verging. Serieus somber, maar ik wist precies waar het door kwam, dus ik kon het wel relativeren en hoogstwaarschijnlijk zat het ook een beetje tussen de eurtjes. Mijn lichaam moest gewoon wennen aan hormonen. Gelukkig kreeg ik geen grotere boobies. Wat ik wel kreeg was een heel gezellig donkerlijntje boven mijn bovenlip. Een keurige moustage. Niet van haartjes, maar van pigment. Hè, kwam dat even goed uit, net twee dagen voordat ik naar Italië ging. De verkering zei (zoals het hoort) dat hij er echt helemaal niets van zag, dus dat nam ik dan maar aan. En… het zou toch wel wegtrekken.

Nóg erger

Op vakantie staat zo bruin mogelijk worden in mijn top 3 to do lijst (dat andere is liggen en niks doen). Ik smeer echt heel goed in, maar ik heb wel een heel systeem met afbouwen van factor en de laatste dagen wil ik nog wel eens een likkie olie opspuiten. Ik begon dus braaf met factor 30, niet wetende dat De Snor dus erger en erger wordt als je ermee in de zon gaat. Ook al is het maar een uurtje, hoeraaa een donkerbruine streep kwam tevoorschijn. En probeer die maar eens weg te krijgen.

Ik belde mijn moeder. Moeders weten nou eenmaal alles. Ik FaceTimede haar en opende het gesprek met een close-up van De Snor. “Oeii ja, ik heb met je te doen, exáct dit heb ik ook gehad. Dat zijn de hormonen. Laat dat ding er weer uithalen dan is het weg”.

En nu?

Meine güte, zat ik daar, onder een olijfboom, mooiste uitzicht ever, gelukkigste mens ooit maar met een hele dikke witte streep factor 50 op mijn lip. Verkering zag nog steeds niets, zei hij. “Nou ja een béétje dan, maar echt helemaal niet erg.” Yeah right.