Lachen op momenten waarop het eigenlijk niet kan.

Zo houd je het tegen.

Gisteren zat ik met May-Britt in een behoorlijk serieuze meeting waarbij ik aan het begin mijn iPhone aan haar gaf met de vraag of ze die even weg kon stoppen. Ik mompelde het, ik was te vaag, dus exáct op dat moment plopte er een Whatsappje op mijn scherm en May-Britt kreeg de indruk dat ze dat moest lezen. Goed, daar stond dus, tja hoe zullen we het zeggen, dingen die je inderdaad beter in de slaapkamer kunt laten. Nu hebben May en ik weinig voor elkaar te verbergen en was ik alláng blij dat dit niet met mijn eigen moeder gebeurde en daarom schaamde ik me nergens voor, maar het was wel zéér noodzakelijk dat ik meteen mijn blik op iets anders moest vestigen, één keer héél diep in moest ademen en ik May ook eigenlijk het hele gesprek niet meer aan moest kijken. We kwamen er best goed vanaf gelukkig.

Laatst ging het wél mis en pieste ik in mijn broek toen dat eigenlijk echt niet kon. Ik was met Liesbeth op een persdag waar een vrouw, op een bloedhete dag, een verhaal aan het houden was over afschuwelijke wintermutsen. Op het moment dat de muts uit haar handen viel, ze hem opraapte en er dus een gigantische bouwvakkersbilspleet verscheen, moest ik me helaas echt even excuseren. Er zijn ook genoeg andere momenten waarop Lies de tranen over mijn wangen laat rollen en waar het dan gelukkig wél mag en natuurlijk moeten we allemaal vooral heel erg blij zijn als er gelachen wordt, maar soms zijn er gewoon weleens momenten waarop je het écht even niet kunt maken.

Daarom een lesje ‘zo houd je je lachen in op moment waarop je eigenlijk echt niet mag lachen’. En dit heeft echt niks met volwassen worden te maken, geloof me.

Adem even heel diep in en uit en focus je op iets ontzettend saais. Denk nog even aan die mail die je moet versturen of wat er op je to do-lijst staat. Verlaat de ruimte voor even. Bijt op de binnenkant van je wangen. Tanden op elkaar. Iets! Probeer je even te verplaatsen in de ander dat het écht heel onaardig voor diegene is. Klinkt misschien stom, maar gewoon zeggen: “Sorry hoor, hier moet ik heel even om lachen.” Of: “Haha, ik heb even een binnenpretje.” Dan kán het zijn dat je slappe lach sneller over gaat.