ik ben mijn insta-mojo kwijt

Als ik al die vrolijke fotootjes hierboven zie word ik meteen weer een beetje droevig. Want die foto’s komen allemaal van mijn Instagram, uit tijden dat ik driftig en vrolijk de hele dag door vrolijke gezellige en hopelijk ook grappige foto’s op Instagram zette. Die tijd lijkt voorbij te zijn, mijn Insta-mojo is ver te zoeken en ik vrees het ergste. Oh en wees gewaarschuwd, dit stuk kent een diepgang die zijn weerga niet kent.

Na New York, Londen en Peru, waar ik rustig drie foto’s per dag deed en me moest inhouden om het er niet meer te laten worden, ging het helemaal mis. Terug in Amsterdam was het weer over tot de gewone orde van de dag en die leent zich nou eenmaal een stuk minder voor Instagram. Maar het is niet alleen dat, op de een of andere manier vind ik niets fotowaardig, kan ik bij niets een leuk tekstje bedenken en denk ik al snel: “mhew, laat maar.” Met als resultaat dat ik in twee weken tijd maar vier foto’s heb gepost en dat is voor mijn doen echt debiel weinig.

En dat vind ik stom want ik vind Instagram juist zo razend gezellig

En dat vind ik stom want ik vind Instagram juist zo razend gezellig. Zie het als een writersblock, ik wíl wel, maar het lúkt niet. Natuurlijk zijn er ergere dingen in de wereld en geloof me als ik zeg dat ik heus niet zo oppervlakkig ben als het nu lijkt. Maar toch, ik zit er mee. “Joh heerlijk toch?” zegt Jet dan en ergens is het ook wel een beetje rustig, maar dat gevoel verliest het toch van de ‘Insta-drift.’

Overigens is het voor schrijvers met een writer’s block een beproefd middel om juist over hun writer’s block te gaan schrijven, dus misschien dat deze post ook voor mij werkt. En als het toch niet werkt dan moeten jullie me maar gewoon uitnodigen voor heel veel spannende feestjes en exotische reizen, want dat werkt altijd. Dus je weet wat je te doen staat.