“IK KÉN JOU!”

Het leed dat nét niet bekend zijn heet

“Ik kén jou!” Deze zin hoor ik ongeveer elke dag. Gevolgd door een lange, indringende blik en de vervolgzin “Maar waarván? Waarván?” Ik weet precies wat er daarna komt. Een opsomming van plaatsen of gelegenheden waar we elkaar gezien zouden kunnen hebben.

“Sta je soms in een winkel?”, “Was je op de verjaardag van André en Nicole?”, “Heb je ook in Groningen gestudeerd?”. Ik vertoon de eerste drie minuten wat ontwijkend gedrag. “Misschien van het schoolplein…”, opper ik lafjes terwijl ik weet dat ik die persoon echt nog nooit eerder in mijn hele leven heb gezien.

Ik euh… ik ben wel eens op tv

Als de persoon tegenover me doorgaat met “Nee, nee, nee dat is het niet. Maar ik kén jou. Ik kén jou”, is het gênante moment daar en moet ik iets doen om de situatie te doorbreken. “Ik euh… ik ben wel eens op tv. Misschien dat je me daarvan kent”, zeg ik voorzichtig.

Ook daarna volgt hetzelfde recept. Mijn gesprekspartner gaat een paar tandjes harder en een paar octaafjes hoger praten. “Jij? Op teeveehee?” klinkt het dan heel hard door de ruimte waardoor iedereen bij de slager, in de kleedruimte bij het zwembad of in de rij bij de bioscoop naar me kijkt. “Maar wáár dan?”

Ik kan je vertellen dat na het vertellen dat je misschien een klein beetje bekend bent, het uitleggen waarvan je dan dat beetje bekend bent nog tien keer ongemakkelijker is.

“Euh, nou, ik ben lifestyledeskundige bij RTL Boulevard. Al zijn die nu ontzettend gelukkig met Nikkie Plessen en zit ik er niet meer zo vaak… En euh, ik zat laatst bij Humberto Tan voor RTL Late Night.” Terwijl ik deze ongelooflijk ongemakkelijke opsomming maak, kijk ik om me heen of er iemand is die me komt redden. Een kind in nood, iemand die zijn portemonnee is vergeten die ik te hulp kan springen, een gat in de vloer, een brandoefening, íets…

Ondertussen zie ik de persoon tegenover me nee schudden. Daar kennen ze me niet van. Het was echt die verjaardag van Brenda en David. Jongens. Nu lijkt het of ik ongevraagd met mijn tv-optredens dweep. Red me. Réd me. RED me.

Dan denk ik het licht te zien. Holland’s Next Topmodel! Natuurlijk. Daar kent ze me van. Daar was ik jurylid. Mijn gesprekspartner zwijgt, kijkt me aan en zegt: “Holland’s Next Topmodel? Nee, dat kijk ik echt nooit.”

Zucht….