weg met de wijn
Daar ging ik dan. Out with the wine, in with the detox.
Vrijdagavond was er reuzeluxe een krat bezorgd met alle detox-gear. Het zag er heel gezellig uit met leuk vormgegeven flessen en potten soep maar ook heel overzichtelijk. En overzichtelijk = weinig. Was dit voor één persoon? Nee voor twee. Okeehee.
Terwijl geliefde eieren stond te bakken voor onze kinderen, schonk ik ons sapje in. In wijnglazen, om het nog een beetje gezellig te maken. Reuzelekker sapje trouwens. “Mama, ook een hapje.” Wow, die vork kwam gevaarlijk dichtbij mijn mond en het had weinig gescheeld of ik had ‘m zo naar binnen geschoven. Ik realiseerde me meteen hoe vaak ik ongemerkt leftovers naar binnen schuif. Druifje hier, ontbijtkoekje daar, die paar slokken jus d’orange zijn zonde om weg te gooien.
Wow, die vork kwam gevaarlijk dichtbij mijn mond en het had weinig gescheeld of ik had ‘m zo naar binnen geschoven.
Ik schrijf dit op dag drie terwijl mijn collega’s aan het lunchen zijn en dat doet me niets. Honger heb ik deze dagen niet gevoeld. Nou op zaterdag heel even. Maar dat kwam omdat we buiten de deur waren en ik geen sapje had meegenomen. Toen heb ik ‘gezondigd’ met een appel. Maar dat mag van de mensen van detox-delight. ’s Avonds ging ik naar de show van SuperTrash en voelde ik me on top of the world. Zoveel energie, en geen alcoholdamp die ik bij mijn collega’s wel bespeurde. Geen probleem natuurlijk, normaal gesproken had ik ook al minstens drie Chardonnay achter de kiezen gehad maar nu voelde ik me sterk en gezond. De afterparty in het hippe 5&33 heb ik maar even aan me voorbij laten gaan. Die hapjes daar zijn zo goddelijk, dat was te zwaar geweest.
Ik schrijf dit op dag drie terwijl mijn collega’s aan het lunchen zijn en dat doet me niets. Honger heb ik deze dagen niet gevoeld.
Terug naar huis fantaseerde ik over waar ik allemaal binnenkort ga eten en dook met een kopje gemberthee mijn bed in. En met een dikke trui want van detoxen krijg je het koud.
Hoe ik het vond, vroeg iedereen vandaag op kantoor. Zwaar vanwege de saaiheid. Het weekend is normaal gepland rond culinaire activiteiten en nu was het sap en soep. Die overigens geweldig lekker is, die soep. Maar toch. Ik had er graag een broodje en een glas van ’t een of ’t ander bij gelust. Honger heb ik geen moment gehad. Wel waren we allebei moe. En mijn geliefde lag al te slapen bij Studio Sport. Dat gebeurt normaal natuurlijk nooit. Tenzij hij dronken is dan.
Gisteravond hadden we even wilde fantasieën in de categorie: “We eten vanavond gewoon ook vast de soep van morgen en dan eten we morgen weer normaal.” Maar dat was helemaal niet nodig. We werden kipfit wakker, waren een kilo lichter en besloten er nog twee dagen aan vast te plakken.
