MAYS GROOTSTE MODEBLUNDERS

Weinig smakelijker dan verhalen waarbij het mis ging met de mode. Er zijn de kledingklassiekers van het uitstekende stukje wc-rol uit je panty of het fladderige rokje dat aan de achterkant in de maillot in plaats van eroverheen is beland.

Nooit zal ik het verhaal vergeten van een collega die voor haar eerste date (als je iets wilt lezen over een rampzalige date van Jet moet je trouwens hier even klikken) een prachtige vloerlange rok had uitgekozen. Hun tafeltje zat, godbetert, precies tegenover de wc’s en haar lustobject keek in de wc-richting. Na gang twee moest ze toch even een klein plasje plegen (wat eigenlijk een bijzonder slecht idee is, lees hier maar waarom), haar, make-up, alles was nog picobello in orde. Maar toen ze weer richting tafel liep (waar de date in kwestie haar al met hongerige blik opwachtte) keken andere restaurantgenoten met een ongemakkelijke blik naar haar en probeerden haar discreet wijzend te attenderen op ‘iets’ dat aan haar rok bungelde. Dat was het Glorix-toiletblok…

Van die dingen.

Dit zijn toevallige gebeurtenissen. Maar er zijn ook gênante situaties waarbij de mode de oorzaak is. Ik noem ze even

1. De flared

Mijn lieve collega Cara Schiffelers is ooit maanden uit de running geweest omdat ze tijdens haar stage bij Yoshji Yamamoto in Parijs is blijven hangen met haar voet in haar flared jeans. En mijn fashion director bij Marie Claire Simone Dernee viel om dezelfde reden met kind en al van haar trap af. Ook ontmoette ik ooit een vrouw die geheugenletsel had doordat ze bij het verlaten van de tram met haar voet in haar wijde pijp was blijven hangen en met haar hoofd op de trambaan belandde. Ik zeg het je maar, die flared; levensgevaarlijk.

2. De lange lap

Zo noemt mijn geliefde altijd de kimono’s van Isabel Marant die ik elk seizoen weer koop. “Weer een lap met Peruaanse print?” Dit jaar was het er een die aan de achterkant net boven de bil stopt en aan de voorkant de vloer raakt. Hij is zo lang dat ik me laatst afvroeg wat er nou toch aan mijn kimono bungelde.

Bleek het de luier van mijn dochtertje…

3. De extreem hoge hak

En dan vooral de extreem hoge hak in combinatie met de ramp-roltrap op Schiphol. Ik heb het elke keer weer. Ik voel me dan ‘very Parisien’ als ik na een tocht in de Thalys na een fashion week weer in Amsterdam aankom. Meestal wacht er al, nog zo’n luxe, een chauffeur op me en weet ik dat thuis de wijn koud staat. Maar dan volgt het moment van totale vernedering. De roltrap. Vanaf het perron van de Thalys naar boven is er een ramp-roltrap. Dus zonder treden en met een schuin hellend vlak. Ga daar maar eens opstaan met je hakken, dan kukel je naar achteren.

Vorige week ben ik ‘en profile’ op de roltrap gaan staan om zo een iets minder hellend vlak met mijn hak te creëren, maar ik moest me voorovergebogen vasthouden aan de leuning (die natuurlijk ook nog eens beweegt) om te voorkomen dat ik niet keihard naar beneden zou stuiteren. Jammer, heel jammer…