Zeg het nu

“Dat wéét ik toch allang!” Mijn middelste meisje trekt haar schouders omhoog en als ze ze naar beneden laat zakken, zucht ze op haar hardst. Zo vermoeiend vindt ze me. “Dat weet ik al mijn héle leven.” En ze zucht. Dit volgt er zo’n beetje standaard op mijn zin: “Weet je wel hoeveel ik van je hou?”

Tell me something new, lijkt ze te zeggen. En ik herken het. Elke keer als mijn vader vroeger zei dat ik knap/schattig/cutieputie en snoezig was (vaders zijn ook ontzettend voorspelbaar namelijk), reageerde ik met een: “Dat zeg je alleen maar omdat ik je dochter ben.”

Nu ben ik zo dankbaar voor dat stevige harnas van liefde dat mijn vader en moeder me hebben gegeven. Want we houden wel heel veel van elkaar, echt vaak zeggen we het niet. Zij misschien wel tegen ons, maar wij tegen hen? Wanneer heb jij voor het laatst tegen je moeder gezegd waarom je zoveel van haar hield? Eerlijk?

Zondag is het Moederdag. Ik zou zeggen: grijp je kans, zeg haar hoeveel je van haar houdt en waarom dan wel. Is misschien oud nieuws en waarschijnlijk weet ze het al honderd jaar, het blijft het allerfijnst om te horen.