Ha! Weer een fijn dagboek van onze Bo uit New York. Met deze week: Mariah Carey, een nieuw Chanellenkind en héél veel Kerst.

Kijk, dat is leuk. Een handgeschreven briefje bij kaartjes voor een van de leukste events van het jaar: De kerstshow van Mariah Carey! M.A.C Cosmetics heeft dit seizoen een lippenstift met de koningin der diva’s op de markt gebracht en mocht kaarten voor Mariahs concert weggeven. Ik was natuurlijk direct hysterisch enthousiast toen M.A.C’s mailtje binnenkwam. Prompt ging “All I want for Christmas is you” nog harder op de speaker. Dit nummertje tetterde uiteraard al dagen door het huis, maar kwam daar nog een tikje bovenop. En dan net doen alsof je kan zingen.

De diva is hier! In het Beacon Theatre (dat overigens prachtig is) was Mariah heerlijk diva, maar wel ontzettend goed op stem. Echt, ik heb de valse YouTube’s ook gezien. Maar vanavond klonk ze als vanouds. En gelukkig knalde ze er naast alle kerstnummers ook nog wat gouwe ouwen doorheen. Hero, Be my Baby… je kent ze allemaal. Genieten. En dat allemaal bijna vanaf de voorste rij.

We (Marinke en ik) moesten natuurlijk ook wat fotootjes schieten zo voor het kerstreces. En dat was in Soho. Ik weet niet waarom, maar altijd als ik hier rondwandel word ik blij. “Ik wil in Soho wonen”, zei ik dan ook tegen mijn aanstaande bij thuiskomst. “Dat kan”, was het antwoord. Alleen moeten we daar nog wel een jaartje of honderd voor sparen. Ach, altijd blijven dromen. En voordat we verhuizen naar Soho blijf ik rustig rondjes draaien voor Dior. Nog zo eentje voor op het lijstje ‘Ooit, misschien’.

Mijn nieuwe Chanellenkind! Eindelijk is ze hier. De klassieker, geboren in Parijs en via Amsterdam naar New York gevlogen. Ik schrok wel een beetje van de kleur. Want ja, dit is wel echt rood en misschien een beetje roze soms. Maar ik ben aan d‘r gewend. Dikke vriendinnen zijn we geworden. En zo’n zwarte, dat doen we wel weer een keertje van het volgende salaris. Want dat is deze tas, van mijn eerste echte eigen salaris gekocht. Iets wat ik me al jaren geleden had voorgenomen: zodra ik geld kon sparen voor een tas, zou ik een Chanel kopen. En dat is gebeurd. Kijk, ‘r eens stralen.

Het is de dag van kerstavond en er is geen sneeuw. Er is zelfs geen jas nodig, zo warm is het. Dus zit ik met Hollands bezoek op het terras. We beginnen braaf met koffie, maar ruilen het kopje al snel in voor een glas met wijn. Sancerre op het terras van mijn lievelings Sant Ambroeus, de plek waar ik in de zomer al mijn Nederlandse gezelschap mee naartoe neem. Maar dat kan dit jaar dus ook hartje winter!

Ach, kijk onze Bloebloe. We hebben een nieuwe wolvendeken, want de oude heeft Blue ingepikt. Maar ik heb zo’n voorgevoel dat deze berendeken ook sneller dan verwacht in de bench van meneer B. ligt.

Voor een heel leuk project kocht ik 20 ballonnen voor bij ons op het dak. Het was een sprookje. En verder, verder ga ik er helemaal niks over zeggen. Maar het was prachtig.

Het is Kerst! En aangezien we iemand in huis hebben die een boom waarschijnlijk binnen no-time omgooit en/of opknabbelt, hebben we dit jaar geen boom en vliegen we ook niet terug voor familiediners. Ach, we hebben een boom in ons park staan, mama stuurt me cadeautjes van AUrate op en samen met Blue kijken we de film Bears. Ik vind het kerstig en prijs me een rijk mens.