God jongens dit was me het weekendje wel zeg met een heel héél bijzondere ontmoeting. Maar first things first. Zaterdag begon ik in de showroom van Tamara Mellon, de voormalig COO en mede-oprichter van Jimmy Choo. We mochten dus veel fijn schoeisel verwachten (wat ook zo was) maar ook de kledingcollectie is om te smullen.

Favoriet was een zwart suede fringerok met fluogele binnenkant, echt die mag meteen naar mijn huis gestuurd worden. Verder veel ultra vrouwelijke jurken, zijdezachte tops en knalrode showstoppers die ongetwijfeld menig rood lopertje zullen betreden.

Daarna ontmoet ik vriend Sander van Harper’s Bazaar op een piepklein terrasje dat we helemaal vol laten zetten met brood, roerei, gerookte zalm en jus d’orange. Ik vergeet hier steevast te eten en hadden we in New York onze Jet die ervoor zorgde dat de keuken immer ramvol zat met heerlijk eten, ik ben hier nu al bijna 5 dagen en in de koelkast staat precies één blikje cola light en verder helemaal niets. Zo rond een uur of 14:00 vraag ik me steeds af waarom ik me toch zo slapjes voel en  dan bedenk ik me dat ik nog niets gegeten heb. Afijn, zaterdag een grootse brunch dus want er ging die avond iets heel spannends gebeuren.

Maar eerst wandelen we naar het Grand Palais waar de show van Mugler heeft plaatsgevonden. Sander haalt hier Cécile (Narinx) op en ik ga op weg naar huis. Maar eerst kom ik fotograaf David Nyanzi tegen die De Jas op de kiek zet. Dat ding is ook hier een weergaloos succes trouwens.

Goed, er ging dus iets spannends gebeuren. Zaterdagavond had ik namelijk een diner van Samsung en de dag ervoor kreeg ik een mailtje waarin stond dat de mogelijkheid zich had voorgedaan om voorafgaand aan het diner Doutzen Kroes te interviewen. Doutzen. Kroes. Echt ik wist niet hoe snél ik moest replyen met JA JA JA JA.

Dus daar ging ik. Met knikkende knietjes in de taxi naar het George V hotel, zo’n beetje het mooiste hotel van de stad waar een kamer begint bij een slordige 1000 piek per nacht. Cara Schiffelers van Grazia en ik zijn de enigen die Doutzen mogen spreken en als Cara is geweest ben ik aan de beurt. De grote deur gaat open en daar zit ze, Doutzen. Echt het klinkt zo kinderachtig en voorspelbaar maar ze is zó buitenaards mooi. En niet alleen haar uiterlijk, maar ook de manier waarop ze beweegt, uit haar ogen kijkt. Goed ik klink als een verliefde bakvis maar hallo we hebben het wel over Doutzen hier ja.

Ze is alleraardigst en het interview lees je morgen hier op de site. Na afloop bewegen we ons naar een andere zaal alwaar de nieuwste Samsung S6 gepresenteerd wordt. Lily Donaldson is er, Carine Roitfeld, Peter Dundas, Gigi Hadid, Jared Leto – het is nogal een sterrenparade. En ook Nederlandse pers, naast Cara ook Fiona Hering van Vogue, reuze gezellig dus allemaal.

We nemen plaats aan tafel alwaar de telefoons gepresenteerd worden en eerlijk is eerlijk, ze zien er heerlijk uit.

Knappe mannen in het wit komen achter ons staan om de telefoons te laten zien. Ik zeg, bést wel primaaaaaa.

Leuke gadget is dat er een speciale selfieknop op zit. Voor mocht ik weer eens een Olivia of Doutzen-momentje hebben snap je wel.

Na afloop ga ik met Fiona Hering en Marije Goekoop van Vogue nog even om de hoek een klein hapje eten want het diner was weliswaar heel mooi en gezellig, maar niet bijzonder vullend.

Dan is het zondag, tijd voor de show van Kenzo, waar m’n vriend David weer was en weer een foto schiet van m’n pakkie.

De show is echt ongelofelijk. Een gigantisch bewegend decor, waanzinnige looks en heerlijke muziek. Ik ga hier misschien nog wel even een keer een aparte post over maken want het was très incroyable.

Na afloop drink ik met Sander thee uit Kenzo-bekertjes en daarna gaan we maar weer eens op zoek naar eten. Er was zondag trouwens een marathon in Parijs waardoor de straten vol zaten met zwetende sporters. Overigens loop ik hier 24/7 op 11cm hakken dus vind ik dat ik zelf ook best een soort van sporter ben.

Daarna snel ik naar huis want cameraman Sacha is in het land! We gaan eens even kijken of al zijn in New York opgedane lessen nog in zijn hoofd zitten.

Onze eerste stop is de show van John Galliano, samen met vriendin Cara. Buiten is David weer aan het schieten en hij parkeert me tegen een boom met de opdracht om even op m’n telefoon te spelen en vooral te doen alsof ik hem niet zie. Dus. Bést ongemakkelijk kan ik je vertellen, maar het levert wel leuke plaatjes op.

Zo en dan zit het erop, hulde voor de lezers die nog steeds aanwezig zijn. Sacha en ik zoeken een verwarmd terras op, bestellen wijn en eten en rollen daarna naar huis voor een kleine tik en montage en vooral, om op tijd nar bed te gaan. Tot morgen!