reizen met handbagage?

Met veel getetter en gedoe kondigde ik het twee weken geleden aan: ik ga naar Peru met alleen handbagage. Inmiddels ben ik terug van die trip en kan ik dus de balans opmaken: reizen met handbagage, hoe beviel dat?

Laat ik beginnen met een bekentenis en geloof me, ik had eigenlijk besloten dit stuk informatie nooit met iemand te delen. Want wat was het geval. Op de heenreis liep ik uiterst tevreden met mezelf zo hup meteen door naar de security check. Ik had mezelf thuis ingecheckt dus kon direct doorlopen. Alles ging op rolletjes. Mijn koffertje en ik zoeven naar de gate en vlak voordat we de slurf naar het vliegtuig inlopen roept een stewardess: “Mevrouw! Oh mevrouw!” Ik wil doorlopen maar draai me toch om, of ik even naar haar toe wil komen.

“We hebben heel weinig ruimte in de handbagagevakken dus ik wil u vragen uw koffer toch in het ruim mee te laten gaan.” Maar HO éven zeg! Dit was niet de bedoeling! Ik pruttel en stamel wat over dat dat echt niet kan en ehm ja nou maar. Maar voor ik het weet heeft ze m’n koffer al gepakt en zegt dan verschrikt: “Oh maar wauw, deze is echt véél te zwaar. Die moet sowieso in het ruim.” En okeeeee, ik moet toegeven dat ik misschien, heel misschien, dat kleine koffertje inderdaad zo vol mogelijk had gepropt, “want met handbagage valt dat veel minder op.”

“Oh maar wauw, deze is echt véél te zwaar. Die moet sowieso in het ruim.”

De reden dat ik met handbagage reisde kwam in drievoud. Ten eerste om niet te hoeven wachten bij de bagageband, ten tweede zodat ik niet de angst hoef te hebben dat mijn koffer misschien niet aankomt en ten derde zodat ik mezelf niet gek hoef te slepen met zware spullen. Maar al die dingen kon ik nu dus al meteen uit het raam kieperen. Goddammit.

Eenmaal in Lima aangekomen staan mijn reispartner en ik bij de band te wachten op de koffers. Hij had zijn koffer vrijwel direct, ik bleef en bleef maar wachten. En het duurde echt heel lang. En nog langer. Vrijwel iedereen had zijn of haar koffer en het besef begint bij me in te dalen dat mijn koffer er misschien wel niet gaat komen. WEL HEB JE OOIT.

Goed, uiteindelijk kwam ‘ie wel, dus geen paniek. En de rest van de trip was het inderdaad hemels om niet m’n rug half te hoeven breken door een koffer van duizend kilo en na een binnenlandse vlucht stond ik heel rustig te wachten tot de anderen hun koffer hadden en ik in ieder geval safe was met de mijne.

De vlucht terug naar Amsterdam mocht ik business class vliegen en dat was absoluut de hemels, lees hier maar. En na aankomst op Schiphol liep ik in een rechte lijn door naar de aankomsthal, waar mijn lieve lieve vader op me stond te wachten om me terug naar huis te rijden.

Dus al met al, reizen met alleen handbagage is het beste ooit. Ik zit er zelfs over te denken om een kleine backpack te kopen zodat ik tijdens eigen reizen en vakanties ook met alleen handbagage kan reizen. Echt, ik kan het iedereen aanraden, zóveel kleren heb je namelijk niet nodig en het gemak en de rust die je ervoor terugkrijgt is echt heel veel waard. Team Handbagage forevah!