slaaf van mijn agenda

Onlangs probeerde ik een afspraak te maken met een dierbare vriendin die ik al een tijd niet heb gezien. Dat ging ongeveer zo:

Ik: “Hmm ik zit volgende week in New York en de week daarop heb ik eigenlijk elke avond al wat staan. Hoe zit je de week dáárop?”
Zij: “Ja dan heb ik dinsdag en donderdag leeg.”
Ik: “Oh shit ja nee dan heb ik al wat staan.”
Zij: “Dan de maandag daarna?”
Ik: “Die week zit ik waarschijnlijk in Parijs dus moet ik even vrijhouden. Maar het weekend daarna zou kunnen?”
Zij: “Omg dan kan ik ook!”
Ik: “HOERA! Vrijdag 20 maart it is.”

20 MAART for crying out loud, dat is over een máánd. Hoe heb ik in godsnaam zo’n slaaf van mijn agenda kunnen worden?! Zie je die leuke iCal-agenda hierboven? Die is van mij. Al mijn afspraken schrijf ik daarin op want als ik dat niet doe vergeet ik alles. Privé, werk, deadlines – alles heeft een eigen kleurtje en ik vind het heerlijk overzichtelijk, maar stiekem is het totaal gekmakend. Wil ik een keer een glas wijn met iemand drinken dan moet dat minstens een week van tevoren worden afgesproken omdat ik anders al “vol” zit.

Er zijn ook mensen die niet aan agenda’s doen en altijd alles last minute en spontaan afspreken. “He Lies wat doe je vanavond heb je zin om mee naar dit en dat feest te gaan?” Dat werkt bij mij dus niet. En het gaat zelfs nog verder, want ook als ik een keer een avond geen afspraak heb dan zet ik in m’n agenda dat ik die avond ga chillen op de bank, “19:00 – 22:00 series bingen op bank.” Seriously.

Nu kwam ik er deze week achter dat ik hier niet de enige in ben. Sterker nog, het schijnt een beetje een cultureel fenomeen te zijn. Kennen jullie de site Stuff Dutch People Like? Die site beschrijft typisch Nederlandse fenomenen, gezien door de ogen van de Canadeese Colleen Geske die sinds 2004 in Europa verblijft en zich verbaasde over sommige dingen die de Nederlanders doen. Fietsen, haring en kroketten eten, dat we alles “gezellig” vinden, dat we eindeloos het weer kunnen bespreken, graag veel grapjes maken over Duitsers of Belgen én dat we tot in den treure alles plannen. “Spontaneity is not a strong point for Dutch people. Sure, they might like the “concept” or “idea” of spontaneity but they certainly have a hard time putting it into practice. In the lowlands the concept of “popping by” a friends house when in the neighbourhood just doesn’t exist.”

Dus goed beschouwd kan ik er ook niets aan doen, het zit in mijn Nederlandse DNA. Mocht iemand zich hierin herkennen en er over willen praten, ik heb in de derde week van april nog woensdag- of zondagavond tijd.