SOS BIJ EEN COMPI-CRASH

In een dag zitten te weinig uren en er is nooit voldoende geheugen op je telefoon. Feit. Hinkend op één sneaker zoekend naar de ander hups ik door het huis met handen vol sleutels, extra opladers, zonnebrillen en metrokaarten, als ik me bedenk dat ik toch nog even m’n telefoon wil legen.

Ik heb het namelijk gehad met dat ‘there is not enough space’-pop-upje in mijn beeldscherm. Dus met enige haast klap ik mijn laptop open, plug de telefoon in en druk routineus op wat knoppen. En dan gebeurt het. Dat draaiende teken waarmee mijn computertje zegt: “ik ben nog even aan het denken” stopt niet met draaien. Dan ineens staat het denkwieltje stil. Ik houd de adem in. Op het moment dat ik dat niet meer volhoud, is er eerst een flits en dan zie ik alleen nog maar een zwart scherm.

De sleutels, extra opladers, zonnebrillen en metrokaarten knallen bijna symfonisch op de grond. Er is stilte. De hysterie slaat toe en ik doe even alsof ik niet weet wat er aan de hand is. Maar vanbinnen weet ik dondersgoed wat er zojuist is gebeurd. Mijn computer is gecrasht.

Happend naar adem, druk ik op van alles en het gevalletje gaat weer aan. Het lijkt oké, maar het is een slagveld. Alles is leeg. Geen document meer te bekennen. Ik zeg mijn afspraak af. Ik kan wel janken. Misschien heb ik dat wel gedaan.

Wat een ellende. Na wat hysterische belletjes met m’n aanstaande (en zijn IT-afdeling) doet het ding het weer. Maar ik ben uitgeput. Het is vrijdagavond en ik zit door de zenuwslopende crash aan onze keukentafel. De wijn wacht. Maar voordat ik me daarin stort, ga ik jou een Eerste Hulp Bij Laptop-Crashen geven. Hoe je het herkent en, nog belangrijker, hoe je het voorkomt. Dit wens je namelijk niemand toe.

De Paniek

Stokkende adem. Tranen springen in de ogen. Al hoofdschuddend en hopeloos suist er als bijna oneindig mantra ‘NEE, NEE, NEE, NEE, NEE, NEE, NEE!’ door je hoofd. Heel normaal. Dit is de eerste fase. Vecht tegen de tranen. Want ja, er zijn ernstiger zaken in de wereld. Maar, ik snap het, het is even het allerergste ooit. Ga erdoorheen. Het hoort erbij.

Het Wijzen

Iemand moet de schuld krijgen. In mijn geval werd het mijn aanstaande. Hij had immers ‘fucking hell die software nog niet geüpdatet en hij weet dat hij altijd dat soort dingen moet doen en daarom is alles ALLES weg!’ Redelijk? Nee. Rationeel? Nee. Stop met wijzen en accepteer dat het je eigen ‘fucking hell’ schuld is.

De Bijna-Kapot-Gooisituatie

Je raapt jezelf bij elkaar en je gaat aan de gang. Tevergeefs probeer je de IT-prof uit te hangen. De frustratie komt weer op een hoogtepunt. Het lukt niet. Ga even een rondje lopen en voorkom dat je gaat smijten. De wil is er, ik weet het, maar het maakt alleen maar meer kapot.

Het Herstel

We hebben allemaal wel een vriend die iets met computers doet. Of iemand die zo iemand kent. Bel, zet je poezeligste stem op en hij (of zij natuurlijk) gaat je helpen. Of google (op je telefoon als die nog werkt) de dichtstbijzijnde laptopdokter. Dit en alleen dit is je enige redding.

Voorkom

Ja, ik vraag me ook wel eens af. We kunnen met een ruimtestation naar Mars, maar een simpel computertje met wat foto’s laten werken? Nee, geen optie. Maar besef wel dat expedities naar Mars met de hoogste zorgvuldigheid gepaard gaan. Ga dus nooit haastig op je laptop staan rammen. Ruk ook nimmer zo maar je USB eruit. Nee, doe alles met concentratie en geduld. Dat voorkomt altijd een hoop ellende. Oh en schaf een goede back-up aan. Eentje op afstand ofzo. Kost wat, maar dan heb je ook wat. Dat ga ik nu dan maar doen. Nee, eigenlijk ga ik eerst een ontzettend glas wijn drinken. Proost!