Spray Tan Orangina

Yes. Er kan weer een hoofdstuk bij in het Grote Coco Blunderboek. Ik doe het heus niet expres hoor, voor lul lopen. It just happens.

Er was eens een meisje met maar één wens: zonder huidbeschadiging bruin worden. Dagen van nadenken gingen voorbij. Zou ze het nou doen of niet, zo’n spray tan? Beelden van Amerikaanse wannabe-Italianen schoten door haar hoofd. De angst zo oranje te worden als de deelnemers van het programma Jersey Shore was groot. Het meisje had ook een vriendinnetje, een frequent spraygebruiker. Na het pleidooi van het vriendinnetje over het geweldige resultaat was het meisje om. Pardoes zaten de twee in een salon. Ietwat bang en huiverig wachtte het meisje haar beurt af, maar het vriendinnetje stelde haar gerust en garandeerde een goede afloop. “Doe voor haar maar hetzelfde als voor mij”, zei het vriendinnetje gedecideerd. Het meisje was blij dat het vriendinnetje altijd zo goed voor haar zorgde… 

Toen was ik dus opeens oranje. Want ik had net als ‘het vriendinnetje’ een triple bronzer gekregen. Bij haar stond het natuurlijk weer beeldig. Maar ik loop er al vier dagen bij als een wortel met gebit. ‘Nee ik ben niet stiekem naar de zon geweest’, heb ik nu al honderd keer moeten verdedigen tegen collega’s, voorbijgangers en mijn schoonmoeder. Ik heb gewoon een triple bronzer genomen, nou goed!