THINGS WE LOVE
– Fototoestel –
Laat ik maar meteen beginnen met zeuren. Ik heb echt een haat-liefde-verhouding met fototoestellen. Enerzijds hoef ik nooit zo zeer in de picture te staan, laat staan dat poseren mijn favoriete moment is, maar anderzijds vind ik het dus veel persoonlijker en achteraf kunnen sommige kiekjes best leuk zijn. Mijn collega’s weten daar priém mee om te gaan en doen ontzettend hun best om mij zo leuk mogelijk op de foto te zetten en nemen hiervoor ook alle tijd. Zelfde probleem op vakantie. Ik vind het dus heel akward om rondom toeristische trekpleisters foto’s te maken want het is dus zo ontzettend standaard en ik weet nooit op een leuke manier te staan, maar aan de andere kant doen zo’n driehonderd andere mensen het ook en is zo’n kiek best heel leuk voor het plakboek. Je snapt ‘m. Een haat-liefde-verhouding.
Komt nog een klein puntje bij kijken. Mijn vriend is fotograaf en zonder camera gaat ‘ie niet op vakantie. Nu zou je denken dat ik dus heel de dag sta te poseren, maar dat is dus totaal niet het geval. Hij maakt de mooiste foto’s hoor en de plakboeken van de afgelopen jaren zijn net lonely travel reisgidsen. Zo mooi, maar dus ook very lonely. Probleem is namelijk dat hij alle liefde en aandacht heeft voor de omgeving, maar dat hij vriendinlief (lees mij: die een beetje achter hem aan hobbelt voor het mooiste plaatje en ook nog her en der aanwijzingen geeft) vergeet op de foto te zetten. Achteraf hebben we dus de allercoolste foto’s die het prima doen bij zijn magazine-opdrachtgevers, maar ook de meest afstandelijke want zelf staan we er vrijwel nooit op. En dat laatste is dus niet zo leuk voor het plakboek. Hebben we sinds een paar jaar een oplossing voor. Hij maakt met zijn supersonische spiegelreflex de meest waanzinnige foto’s van omgeving, ik heb een wegwerpje in de hand voor de spontane momenten en de ussies. Wat voor camera het dus is, hoeveel moeite het ook kost voor de mooiste foto, het maakt onze vakantie een tikkie lastiger, maar de herinnering des te leuker.
