Toen was er ineens een magazine…

(HET OVERKWAM ONS GEWOON)

In de dikke (sorry; ‘volle’) twee jaar dat Amayzine bestaat, heb ik heel wat bladenvriendinnen naar ons digitale nestje gelokt.

Eerst  was daar Josselin met wie ik acht jaar geleden al werkte bij La Vie en Rose (weet je nog, het mooiste magazine ooit). En daarna was daar art director Daphne, ook een La Vie-telg. Als het goed ging wilde ik meer mode doen, dus je begrijpt dat ik over de maan was toen Simone Dernee (jaren mijn fashion director bij Marie Claire) tegen me zei: “Ik ga het doen hoor, May. Ik ga het doen.”

Natuurlijk moesten we Simones aantreden bezegelen met een modeserie. En dan niet zomaar een tussendoortje, nee, ze wenste zich vijf modellen (dank, Touché Models), een topfotografe (dank, Carmen Kemmink) en oh ja, of we de studio ook even konden ombouwen tot een dinersetting voor tien personen.

Onze sales-collega’s reden naar Amersfoort voor de juiste lampen, shopping editor Lilian schraapte alle PR-bureaus leeg, de man van Daphne (ja ja, iedereen werd ingezet) bouwde pashokjes en monteerde buizen waar Simone haar setjes aan kon ophangen en zo waren we er allemaal druk mee.

Maar om zo’n serie zomaar online te gooien vond ik ook zo jammer. Dus ontstond het idee om de serie zelf ook een jasje te geven. Met een cover en een voorwoord en nog wat praktische shoppingpagina’s. En beauty, dat wilden we dan ook.

Dus Josselin, die toch al behoorlijk bezig was, boekte haar geliefde (die is toevallig fotograaf, reuzehandig, al die partners) en ging tekeer met glitters, Chanel-oogschaduwen, zwarte lippenstiften (klinkt eng, maar wedden dat je dit wilt straks?) en natuurlijk pailletten.

Waren we in al onze ijver vergeten om Robin, onze sitebouwer, te boeken om het hele bestand online te zetten. Maar Robin is Robin is Robin, dus kreeg ik gisteren een mail dat hij mijn kerstcadeautje al had. Het magazine stond online.

Toegegeven, het doet het wat lastig onder de boom, maar een beter cadeau had ik me niet kunnen wensen. En jij vast ook niet. Voilà!