EVEN VOORSTELLEN
Anderhalf jaar geleden liep ik al turend naar boven bijna een nekhernia op. Ik kon niet stoppen met kijken naar al die gebouwen en vond alles zo hoog, zo immens, zo snel en ik vond het vooral mega bizar dat New York voortaan ons ‘thuis’ was. Ik voelde me een mini-schepsel zo tussen al dat grootse en ik was chronisch verdwaald, de eerste weken na verhuizing. We zijn naar New York vertrokken voor mijn liefdeskompaan. Ik met trillende lip, hij met nieuwe baan.
De big move is alweer anderhalf jaar geleden en ik ben helemaal in the game. Nou ja, in the game… Ik kom in ieder geval zonder Google Maps foutloos van A naar B, ben besmet met het alles-moet-groen-en-organisch-virus, ren als een dolle dwaze door de gym (deed ik anders echt niet), loop en sms op hetzelfde moment zonder ongelukken te veroorzaken, vertrek dus ook nimmer zonder externe batterij van huis en heb het weekend-brunchen volledig onder de knie.
Ook vertik ik het om altijd ‘on the go’ te zijn en blijf specialist in huismussen.
Soms vraag ik me af of ik nou echt veel veranderd ben. Ja oké, ik ben wel een beetje meer de gezondheidsfreak gaan uithangen, maar toch ga ik nog steeds met veel plezier helemaal tot het gaatje op gin tonics (waarbij een sigaretje her en der niet ontbreekt). Ook vertik ik het om altijd ‘on the go’ te zijn en blijf ik specialist in huismussen. Ik bedoel, wat is er nou fijner dan in pyjamapak uren met m’n beste vriendin aan de andere kant van de lijn tetteren? Verder heb ik ook nog steeds een schaamteloze girl crush op Kim K (dat is dus not done onder hippe New Yorkers), vind ik Nederlanders met gemaakt Amerikaanse accent gruwelijk stom en snak ik wekelijks naar een broodje kroket en een patat oorlog.
Verder heb ik ook nog steeds een schaamteloze girl crush op Kim K (dat is dus not done onder hippe New Yorkers)
Afgelopen anderhalf jaar was cool, maar zeker niet non-stop rozengeur en maneschijn. Vooral in het begin voelde ik me nogal de onnozele eend en wist ik bij god niet wat ik nou moest gaan doen hier. Kort gezegd: vriend had werk en ik had niks. En toen kwam daar mijn blog. Door Instagram merkte ik dat mijn New York-plaatjes en kleertjes best werden gewaardeerd, dus ik dacht: waarom geen blog hierover? Ik knalde ‘m online en van het een kwam het ander. En een van deze dingen is: Amayzine. Al maanden mijn favoriete plek voor online klik-en-kijksessies. Dus ik ben trots als een pauw dat ik op Amayzine voor jullie en vanuit New York ga schrijven. Zie je dus heel gauw weer.
