Waarom buiten slapen zo leuk is
Vannacht heb ik voor het eerst in mijn leven buiten geslapen. Natuurlijk heb ik vaak genoeg buiten gelegen en ben ik ook wel eens buiten (denk kampvuur en een ruime dosering wijn) in slaap gevallen, maar zo echt je bedje in de buitenlucht opmaken, dat was voor het eerst.
Het ontstond een beetje uit nood, we zaten in een strandhuisje en al onze kinderen lagen in het tweepersoonsbed dat al niet echt king size was. In de categorie ‘schattig’ en ‘wat liggen ze toch lekker’ besloten lief en ik de nacht door te brengen op de loungeset op het voorterras.
Ik hoorde de zee ruisen, meeuwen voorbij vliegen (en nee ik was niet bang dat ze op mijn bedje zouden poepen want ik was wel zo slim om de luifel uit te vouwen) en ik voelde die frisse buitenlucht langs mijn wangen waaien.
Wakker werd ik om 05:15 uur, zo vroeg is het dus al licht en ik voelde me kipfit. Niet zo fit dat ik een duik in de Noordzee heb genomen (wie weet komt dat morgen), maar echt diep gelukkig.
Zou het dan toch zo zijn dat er ergens diep in mij een primitivo huist die de fashionista van de troon stoot? Zou het? Iemand behoefte aan een paar Chanel-tassen?
