WAAROM HET ECHT NOODZAKELIJK IS

dat we een redactiebiggetje krijgen

Zo ongeveer 84 keer per dag worden we losgetrokken van ons werk omdat iemand van ons is getagd in een post, foto of video op Facebook. Je kunt er dan de donder op zeggen dat dat Josselin of Jet is (vooral Josselin trouwens) die weer een schattig filmpje heeft gevonden van een babydier en dan zijn we allemaal 10 minuten compleet van de leg want oooh en aaah dit is ZO ZOET.

Over wat ons favoriete dier is kunnen we echt eindeloos discussiëren en zijn de meningen verdeeld. Ik stem natuurlijk altijd voor iets met poezen maar ben ook erg gecharmeerd van babyhertjes, May kiest voor een babyhondje, Joss stemt voor een babyolifantje, en Jet, dat is een geval apart: “geen idee, alles wat baby is eigenlijk.” Overigens doelt ze hier vooral op mensenbaby’s en dan bij voorkeur die van zichzelf, maar dat is een ander onderwerp. Goed, babydieren dus, we zijn er dol op en we willen er eentje op de redac als redactiebabydier.

Maar dan de vraag, wélk dier? Een babypoes lijkt wat onhandig omdat die de hele tijd over je toetsenbord gaat wandelen. Een babyolifantje, tja dat maakt zo’n kabaal en we vinden het al zo moeilijk om geconcentreerd te blijven. Een babyhondje moet te veel uitgelaten worden dus dat werkt ook niet en een mensenbaby, daar steek ik hoogstpersoonlijk een stokje voor. Maar na enig beraad hebben we het perfecte redactiedier gevonden dus lieve May en lieve uitgever, graag even goed opletten.

Ons logo is roze, dus waarom ons babyredactiedier niet ook?

We willen graag een babyredactiebiggetje. Zo’n roze, met kleine trippeltrappelhoefjes en een zacht klein snuitje. Een minibiggetje, die blijven voor altijd klein en zeg nou zelf, zo’n roze biggetje is toch het perfecte accessoire voor in ons strakwitte kantoor? Ons logo is roze, dus waarom ons babyredactiedier niet ook? Zie je, het klopt aan alle kanten. Over de naam gaan we dan nog even uitgebreid vergaderen en oké, jullie mogen daar ook je zegje over doen. Overdag trippeltrappelt het biggetje rond op kantoor en je moet weten dat varkentjes hartstikke slim zijn dus hij of zij zal binnen no-time zindelijk zijn. Ook hoeven we nu niet meer afgeleid te worden door video’s van babybiggetjes want dan hebben we ons éigen biggetje en dat zorgt voor een hoop rust in de keum. Voor de avonden en weekenden maken we oppasdienst dus ook daar ligt geen enkele beer op de weg.

Goed beschouwd is het maar merkwaardig dat we überhaupt nog geen babyredactiedier hebben want een béétje redactie heeft toch echt een babydier. Maar dat zullen we door de vingers zien en ach, als ons babyredactiebiggetje er eenmaal is dan is het allemaal water under the bridge. Zo zijn we dan ook wel. Zullen we binnenkort met z’n allen naar de babyredactiebiggetjesboerderij gaan? Dat is dan meteen een leuk uitje om te vieren dat we allemaal weer terug zijn uit New York. Ik hoor wel wanneer het jullie uitkomt. Groetjes!

P.S.: dit is een beetje het model babybiggetje dat we op het oog hebben: