waarom ik niet op snapchat wil

Ik denk dat van alle online mensen die ik op Instagram volg, zeker 70% de hele tijd foto’s plaatst met de volgende tekst: “Want to see more? Follow me on Snapchat!” Knettergek word ik daarvan want ik heb dus geen Snapchat en wil dat ook graag zo houden, maar mis daardoor dus wel steeds de hele tijd alles. Mensen vragen mij ook steeds waarom ik niet op Snapchat zit en volgens mij ben ik een van de weinigen (samen met May, Joss en Jet) die “iets” doet met online en toch niet op Snapchat zit.

Nu moet ik onmiddellijk toegeven dat ik ook jarenlang geweigerd heb om aan Instagram te beginnen, en zoals we allemaal weten ben ik daar ook overstag gegaan en kan inmiddels echt niet meer zonder. Een kleine twee jaar geleden was ik uit eten met vriendinnen Sophia Tienstra en Esmee van Rijn, die al heel fanatiek aan het Instagrammen waren. Ik was toen nog veel te druk met Twitter en moest er niet aan denken een extra account te moeten onderhouden, dus ik hield stug m’n poot stijf. Afijn, uiteindelijk ben ik dus toch maar begonnen en hoe leuker ik Instagram ging vinden, hoe meer ik Twitter verwaarloosde. Inmiddels is mijn Twitter-account zo goed als dood en is het enige dat ik er nog op doe af en toe iets retweeten.

Een andere reden is dat ik echt geen réét begrijp van de app en ook nadat het me meerdere keren en door verschillende personen is uitgelegd blijft het me een groot raadsel

Alleen al om die reden wil ik niet aan Snapchat beginnen want ik heb het veel te gezellig op Instagram. Maar een andere reden is dat ik echt geen réét begrijp van de app en ook nadat het me meerdere keren en door verschillende personen is uitgelegd blijft het me een groot raadsel. Wat ik ervan begrijp is dat sommige video’s of foto’s wel zichtbaar blijven en dat dat dan “verhalen” zijn, sommige dingen blijven maar een paar seconden in beeld, dat je niet kunt zien hoeveel volgers je hebt en dat alle beelden die je erop zet heel lelijk (mogen) zijn. Ofzo.

Kijk ik snap best dat er iets heel sympathieks aan Snapchat is. Op Instagram etaleren we de beste versie van ons leven en is het allemaal schone schijn. Ook wanneer je leven in puin ligt is er altijd wel een filter dat dat kan verbloemen. Dat is bij Snapchat niet zo, filmpjes en foto’s mogen prima in brakke kwaliteit erop gezet worden want de boel verdwijnt toch weer. En je ziet niet hoeveel volgers iemand heeft, dus dat statussymbool is er ook niet. Maar toch maar toch, ik wil het niet.

Digitale revolutie, niemand zei dat het leuk ging worden

Soms schaam ik me ervoor dat ik wel doe alsof ik zo hip en digitaal ben, maar me dus totaal afsluit voor Grote Digitale Dingen. Nog nooit in mijn leven heb ik iets gepinned op Pinterest, ik heb geen idee hoe je een filmpje op YouTube zet, Google Plus zou ik niet eens weten te vinden, Snapchat vind ik te ingewikkeld en nu is Periscope dus ook opeens de shit maar ook dat schuif ik lekker aan de kant. Dus ik zal het nog een keertje zeggen: nee ik ga niet op Snapchat. Misschien dat we met Amayzine wel een account aanmaken ooit “omdat dat moet” maar @LiesbethRasker gaat niet gebeuren.

En dan zal je zien hè, over een jaar plaats ik nooit meer iets op Instagram en plemp ik Snapchat de godganse dag vol met m’n zooi. Want heus niet denken dat ik ook maar enige vorm van ruggengraat heb. Digitale revolutie, niemand zei dat het leuk ging worden.