Dat is nergens voor nodig.
Ik word soms een klein beetje moe van de “Ik eet geen gluten”-mensen. Kijk, als je meteen na een hap spaghetti of appeltaart naar de plee rent of met een opgezette keel het restaurant moet verlaten, dan begrijp ik dat heel goed en dan kun je dat maar beter laten staan. Glutenintolerantie bestaat dus zéker, maar bij meer dan de helft van de mensen die zeggen dat ze het hebben is het onzin. Serieus, gluten (als je dus geen échte intolerantie hebt, hè, want dan zeg ik niks) kunnen geen kwaad en dat je er dik van wordt is ook niet waar. Het gaat allemaal om de hoeveelheid. Waarom zouden we in godesnaam geen boterham met pindakaas meer mogen eten? Weet je dat heel veel mensen eigenlijk niet eens weten wat gluten zijn? Ik zal je het uitleggen en mijn gezucht met je delen. Kijk maar wat je ermee doet.
Wat zijn gluten eigenlijk?
Heel simpel: eiwitten die voorkomen in granen. Als je twijfelt of ze in een product zitten, kun je altijd even het etiket lezen. Denk aan tarwe, rogge, gerst, spelt, haver en teff. Maar ook in meel en meelproducten die van deze granen worden gemaakt zoals brood, crackers en pasta zitten gluten.
Waarom is iedereen bang voor gluten?
Zo een beetje rondsurfend op het internet lees ik ook vaak dat er bijna niemand is wiens lichaam goed is in het verwerken van gluten. Dat betekent dat er enorm veel mensen zijn die zich dagelijks slap, futloos of zelfs ziekelijk voelen omdat ze ongemerkt aan glutenintolerantie lijden. Dat lijkt me logisch; als je elke keer een grote hoeveelheid gluten eet kan ik me voorstellen dat je daar last van krijgt. Dat heb ik dan ook. Als ik ontbijt met een appeltaart, 6 sneetjes brood eet tijdens de lunch en ’s avonds aanschuif bij een bord pasta, word ik ook niet heel vrolijk, dat geef ik eerlijk toe. En inderdaad, dan zal ik ook vast een kilootje aankomen als ik daar een gewoonte van maak. Dus wat doe ik dan? Ik eet het met mate. Zoals met alles.
Dit filmpje kwam ik tegen. Het geeft zo’n ontzettend goede uitleg zodat we voor gluten NIET meer bang hoeven te zijn.
