wat er gebeurt als vrouwen complimenten accepteren

Als iemand mij een compliment geeft over m’n nieuwe schoenen of tas dan spring ik een gat in de lucht. “Ja MOOI zijn ze he! En gekocht in de sale en het was het laatste paar, zo’n mazzel!” Dan volgt een jubelgesprekje voorzien van niet al teveel diepgang en dan gaan we daarna ieder ons weegs. Niets aan de hand. Maar als iemand, vooral een manspersoon, me een compliment geeft over míj in plaats van over mijn spullen, dan loop ik rood aan, begin te stamelen en weet van ongemakkelijkheid totaal niet wat ik moet zeggen.

Ik ben heel slecht met complimenten. Complimenten over uiterlijk, lichaam, werk – elk compliment dat te maken heeft met een positieve waardering van een vaardigheid of uiterlijke eigenschap van mij. Om het maar even op een Van Dale achtige manier te formuleren. Ik verstijf gewoon, verkramp. Kan m’n woorden niet meer vinden en probeer het ongemakkelijke moment zo snel mogelijk voorbij te laten gaan. “Eh ja hé trouwens wil je nog een glas wijn?”

Ik verstijf gewoon, verkramp. Kan m’n woorden niet meer vinden en probeer het ongemakkelijke moment zo snel mogelijk voorbij te laten gaan.

Jet pakt dat beter aan. Die incasseert het compliment altijd, probeert het terug te geven (“je bent zo mooi Jet” “nou wat lief, ik vind jou ook heel leuk.” Zoiets) maar gaat het in ieder geval niet verwerpen of tegenpraten. Hoe dan ook, er is dus onlangs een sociaal experiment gedaan door Claire Boniface, een 20-jarige student. Ze noemt het experiment “agreeing with boys when they compliment you” en dat dekt de lading eigenlijk wel: wat gebeurt er als je een compliment niet alleen incasseert, maar ook bevestigt. “Wat ben je mooi.” “Ja weet ik, dank je.”

Ze deed dit experiment niet in het echt, maar via Tinder. “Often when I get messages on that site simply complimenting me I just ignore them because the compliments are never sincere and I see no reason to respond, so I thought I would try out a simple response of “yes” and see what would happen.” En dan komen er conversaties als deze:

Jongen: “Ur eyes are gorgous”
Claire: “aw I know aha thank you!! so are yours.”
Jongen: “bitch what do u mean “I know” ur not that amazing.”
Claire: “didn’t realise being confident in myself was such a sin.”

De spelfouten zijn overigens zo overgenomen, mocht je denken dat het helemaal mis gaat met mijn Engels. Ding is, het is dus oké om iemand te complimenteren maar diegene mag dat compliment niet bevestigen. Want dan ben je arrogant en verwaand. Is dat niet gek? Het voelt heel onnatuurlijk om een compliment te bevestigen, zeker voor een complimentenprutser als ik, maar toch, het feit dat je je van de domme moet houden is ook weer raar. Eigenlijk.

Ik ben er dus nog steeds niet uit. Bevestigen is niet the way to go maar ontkennen ook niet. Mocht je me binnenkort een compliment geven en ik pruttel wat terug weet dat ik het dan heus heel lief vind, maar dat ik stiekem nog steeds een 16-jarige puber ben die niet weet wat ik terug moet zeggen.