– Wat ik bij IDFA ga zien –

Elk jaar probeer ik zoveel mogelijk films te zien tijdens IDFA, het documentairefestival in Amsterdam. Ik vind het fascinerend om een totaal andere en voor mij onbekende wereld voorgeschoteld te krijgen en bij IDFA is dat precies wat je voor je kiezen krijgt. Voorgaande jaren waren er trouwens ook nog wel wat meer lichtvoetige werken te zien, dit jaar is het vrij intens en duister. Geen vrolijke modefilms, inspirerende portretten van fotografen of hysterische drama’s over steenrijke Amerikanen. De kaartjes zijn nu in de verkoop en voor onderstaande films heb ik een plekje weten te bemachtigen. Zie ik je daar?

Poverty, Inc.

Als er elk jaar zó veel geld opgehaald wordt voor en uitgegeven aan armoede, waarom is het dan nog steeds niet opgelost? Omdat het systeem niet klopt; er zijn mensen die winst maken door andermans armoede en dat zorgt ervoor dat het nooit zal veranderen. Vind ik een razend interessant topic.

Under the Sun

Eén van de landen die me het meest weet te boeien is Noord-Korea. Wat daar achter de grenzen gebeurt zul je als gewone westerling nooit helemaal te weten komen, maar wat je wel weet is dat het een bak dorre ellende is. In deze docu wordt een Noord-Koreaans meisje en haar gezin een jaar lang gevolgd. Wat bedoeld is als oprecht portret van een Noord-Koreaans gezin wordt zó beïnvloed door overheidsbemoeienis dat juist die kant, de propaganda, naar voren komt.

Clear Years

Filmmaker Frédéric Guillaume filmt zichzelf tijdens de ups en downs van zijn leven. Zijn liefde Claire wordt zwanger, hij piekert en peinst over het vaderschap en gedurende 9 jaar zien we zijn relatie met Claire mislukken en zijn gezin uit elkaar vallen. Hij gebruikt de camera als ware het dagboek en als ik de site van IDFA mag geloven zijn dat “scherpe en openhartige observaties” die “vaak poëtisch, maar ook doorspekt met humor en zelfspot zijn.”

Steve Jobs: The Man in the Machine

Aah Steve Jobs, de man die de komende tijd voor nog wel duuzend andere docu’s zal gaan zorgen. Deze zoomt in op de verhouding tussen zijn publieke imago en zijn ware karakter, de vraag waarom zoveel mensen die hem niet kenden toch om zijn dood moesten huilen en een kritische analyse van de invloed van zijn producten op de verhouding tussen mens en machine.

Syrian Love Story

Ja, bij de trailer barstte ik al zo goed als in tranen uit. Vijf jaar lang volgde filmmaker Sean McAllister een Syrisch gezin. De moeder is een revolutionair en kan, na een lange gevangenisstraf, het niet laten om zich toch weer aan te sluiten bij de dan losbarstende revolutie. Het gezin komt daarmee onder grote druk te staan, want “liefde voor het gezin en voor het land strijden om voorrang.” De film laat zien en voelen wat het betekent om op de vlucht te zijn en ik denk dat het voor veel mensen in Nederland een goed en leerzaam idee is om zich eens te verplaatsen in de ánder in plaats van hard te protesteren voor zijn of haar eigen belangen.

Varicella

De combinatie ballet en Rusland hebben altijd een enorme aantrekkingskracht op me. Dat kille zielloze land en dan die kleine iele breekbare meisjes die zich hélemaal kapot trainen en oefenen bij een barbaarse balletacademie. Fascinerend. In Varicella kijken we naar twee Russische zusjes, Nastja van 13 en Polina van 7, die studeren aan de Eifman Dansacademie in Sint-Petersburg. Er komt een beoordeling aan die bepaalt of ze door mogen naar het volgende jaar en daar moet alles op alles voor gezet worden.