Een paar weken geleden vertelde ik jullie over mijn gebrek aan fomo. Fomo staat voor the Fear Of Missing Out, en betekent zoveel als dat je altijd als de dood bent om dingen te missen en dus overal altijd bij wilt zijn. Fomo gaat vaak ten koste van jezelf want het is dodelijk vermoeiend, bijzonder onnodig en je gaat er op de lange duur geen gelukkiger mens van worden. Ik heb dus geen spatje fomo en dat bezorgt me een heerlijk ontspannen leven. Vind ik. Eén van de grootste fomo-patiënten die ik ken vroeg mij een keer hoe hij dan toch van zijn (buiten proportionele) grote fomo af moest komen, dus voor hem en voor jou: zo doe je dat.

Kies voor jezelf

Laten we meteen zweverig en groots beginnen. Want uiteindelijk is fomo het níet kiezen voor jezelf, en alleen maar voor anderen. Je kunt niet een avond op de bank blijven omdat je bang bent dat al die mensen die wél in de disco staan het veel leuker gaan hebben dan jij. Ik heb wel eens een heel hip feestje waar “iedereen” zou zijn geskipt omdat ik eigenlijk gewoon heel moe was, geen zin had in een jurk, net een nieuwe serie had en het allemaal wel geloofde. De volgende dag zag ik overal op Instagram dat het inderdaad een razend leuke avond was geweest, maar ik had zó’n zin in cocoonen op de bank dus waarom zou ik tegen heug en meug mezelf tot een feestje zetten? Dus samenvattend: stel jezelf de vraag: wát wil ik? En daarna, waaróm wil ik dat? Alle antwoorden die samenhangen met “ik heb eigenlijk geen zin/ik ben al veel te lam/ik ben super moe – máár straks mis ik het feest van het jaar” zijn geen goede raadgevingen.

Kies je momenten

Ik ben een ontzettende slaaf van mijn agenda (lees hier maar) en dat heeft vele nadelen, maar ook een paar voordelen. Ik kies de momenten waarop ik de lampen in ga namelijk uit en stel me daar dan ook op in. Jullie lezen dit op zaterdag maar ik schrijf dit op donderdag en ik weet nu al dat ik vrijdagavond met vriendin Noor de Groot ga borrelen en daarna mag ik doen wat ik maar wil. Drank, zuipen, disco feest – prima, en dan doe ik zaterdag weer rustig aan. Volgende week heb ik op vrijdag eveneens een borrelafspraak staan, maar ik weet nu al dat die niet uit de hand gaat lopen. Ik voorzie een rustige vrijdagavond en heb dan zaterdag wel weer zin in een feestje. Het ding is; wanneer je élke avond ziet als een potentiële feestavond kun je dus ook nooit nee zeggen, dan gaat het altijd maar door. Tuurlijk, bij mij ontstaan er ook genoeg oeps-momenten en lopen de dingen vaak anders, maar over het algemeen ben ik altijd redelijk op orde en op die manier kan ik ook veel meer genieten van dat grandioze feest met bijbehorende kater.

Denk vooruit

Die fomo-patiënt over wie ik het eerder had kan kotsend van de drank op een feestje staan maar dan nóg naar de afterparty gaan. Vervolgens is ‘ie twee dagen van de wereld “maar het was wel heel leuk.” Ik begrijp daar dus geen reet van. Tuurlijk, ik ben ook wel eens langer doorgegaan dan goed voor me is maar meestal komt er wel een punt waarop ik denk: “Zo, en nu is het genoeg geweest.” Vooral omdat ik me altijd afvraag of de kater die ik ervan ga krijgen het waard is om nog verder door te gaan, en het antwoord is vaak nee. Los van de kater, stel jezelf ook de vraag of het nou echt zoveel leuker gaat worden als je blijft. Een week of twee geleden was ik bij Emma’s Amazing Fun(d) Raising, een behoorlijk hip and happening feestje in Amsterdam. Toen het afgelopen was en ik tollend van de champagne op m’n Louboutins stond en iedereen richting afterparty ging, heb ik echt heel bewust besloten om dat niet te doen. “Ga ik meer uit deze avond halen dan ik nu heb gedaan? Ga ik echt iets missen? Ben ik niet gewoon nu al knetterlam genoeg? Heb ik het niet al heel leuk gehad en is het wel goed zo?” En toen besloot ik een Uber te bestellen en gewoon, lekker saai naar huis te gaan. En blíj dat ik met die beslissing was.

Goed, ik klink nu misschien heel beheerst en rationeel en oh zo volwassen, dat valt alles mee. Maar ik weiger dingen tegen m’n zin te doen uit angst dat ik misschien iets mis. “Je mist meer dan je meemaakt”, zei Martin Bril al eens en daar kun je je beter maar aan overgeven. En in de tussentijd alleen maar dingen doen waar je écht zin in hebt, zonder je te laten leiden door irreële angsten. Amen.