Happy & Healthy

15 GRATIS GELUKSMOMENTJES

Twee jaar lang was ik mijn lievelingsjurkje kwijt. Buikpijn had ik ervan. Had ik het uitgeleend en niet teruggekregen? Vergeten op te halen bij de stomerij? Per ongeluk in de zak van Max beland? Het huis had ik inmiddels al tien keer op z’n kop gezet, geen lievelingsjurkje te vinden. Tot mijn moeder haar kast vol ‘naaiprojectjes’ opende… Je voelt ‘m: daar lag het arme ding.  Al twee jaar, met een los zoompje, eenzaam in een mandje. Je kunt je vast voorstellen hoe blij ik was.

Kleine geluksmomentjes die er gewoon ineens zijn, zonder dat je het verwacht en zonder dat het je ook maar een euro kost.

Op een hysterisch drukke zaterdagmiddag op de Prinsengracht, terwijl het pijpenstelen regent, nog dat ene parkeerplekje vinden.

Er ’s avonds achter komen dat je vriendje ’s ochtends wél nog even tijd had om een schoon bedje op te maken. Knisperende witte lakens die ruiken naar je lievelingsRobijn. Eerder las je hier waarom May zo graag haar bed verschoont.

Na een dag vol afspraken, deadlines en gekkigheden thuis erachter komen dat je ook nog een eetafspraak hebt met die ene vriendin die je al maanden niet gezien hebt. Heel gezellig natuurlijk, maar net dáár heb je even geen energie meer voor. Terwijl je jezelf bij elkaar veegt, verschijnt er een verlossend berichtje op je scherm. Vriendin is verhinderd. *ploft op de bank*

Wanneer je kletsnat op kantoor aankomt en je dampende kop gemberthee al klaar staat op je bureau. Die collega’s heb ik dus. De beste.

Als je weet dat je te laat gaat komen op je werk, er buiten achterkomt dat het gevroren heeft en ziet dat je buurman jouw ruiten ook even gekrabd heeft.

In je portemonnee een verdwaalde cadeaubon tegenkomen die precies het bedrag van die pot Chanel dekt.

Als dat ene bloesje net op tijd droog is voor je borreltje om zes uur.

Thuiskomen na een lange werkdag en je lievelingsmaaltje staat op tafel.

De boodschappenboy in de Amerikaanse supermarkt die niet alleen je karretje inpakt, maar je boodschappen ook nog eens naar je auto brengt. Het liefste liet ik ze ook nog meerijden naar huis.

Een briefje van twintig terugvinden diep in een binnenzak van de winterjas die je na een jaar weer van zolder haalt.

Een afspraak bij de kapper hebben en erachter komen dat je vriendinnetje een stoel verderop zit. Dat is nog eens multitasken.

Je vriendje die ‘s ochtend een kopje koffie naast je bed zet als je je ogen nog dicht hebt (ik had  zo’n lot uit de loterij).

Nog net de brug over kunnen fietsen voordat ‘ie open gaat (dit gebeurt mij minimaal één keer per week).

Te laat zijn voor de trein, maar hoort dat die vertraging heeft waardoor je dus alsnog op tijd bent.

Wanneer je om vijf voor acht op zaterdagavond je lievelingsrestaurantje binnenloopt en er toevallig net een tweetje afbelt.

En als ik dit typ verschijnt er een berichtje op mijn telefoon. Lievelings vriendje uit Maastricht zit in de auto op weg naar Amsterdam om even een koffietje te doen. Zomaar…

Ik ben een gelukkig mens.