Fun & Famous

BABY’S MET EEN INSTAGRAMACCOUNT

Daar vind ik dus wat van

Ik vind iets. En nu zullen mensen ook vast iets van mij vinden, dat mag, maar in het kader geen mening = ook maar weer zo saai, deel ik wat ik vind. Het heeft te maken met Instagramaccounts.

Ik vind het altijd al, goh hoe zal ik dit tactisch omschrijven, wat bijzonder als twee mensen die superverliefd zijn en de hele tijd bij elkaar op schoot zitten elkaar taggen in berichten. Zo van ‘Romantisch in Parijs met @robindeboer’. Je zou ook gewoon kunnen zeggen ‘romantisch in Parijs’, want je zou er gevoeglijk vanuit kunnen gaan dat Robin zelf ook wel weet dat het er romantisch aan toeging daar in de lichtstad. Hij was er zelf immers bij. En de kans is ook groot dat Robin naast de zender zit op het moment dat ze het op haar feed plaatst. Waarom moet je hem dan mentionen? Om mensen aan te sporen je liefde te gaan volgen? Zou kunnen. Maar ik vind het, nou ja, dat zei ik al, bijzonder dus.

Er is een stel, ik noem geen namen maar ze zijn dus best actief op social media, dat via Twitter communiceert wat er die avond gekookt wordt en door wie. Geen grap. Vrouw twittert: ‘Geland in Londen’. Man antwoordt op Twitter: ‘Nu al? Zal ik de kipfilet uit de ijskast halen?’ Euh, sorry mensen, maar daar hebben ze WhatsApp voor uitgevonden. Voor mij is dit namelijk instant ontvolg-material.

‘hé bitches, lekker goingz’

Afijn. Komen we bij mijn ‘pointe’. Kinderen en Instagram. Kijk, voor het feit dat je dochter een mobiele telefoon heeft en een heus Insta-account, knijp ik een oogje toe. Begrijpelijk dat je trots bent, maar veel van jouw volgers gunt dus tagt en mentionet dat het een lieve lust is. Al vraag ik me af of zij daar ook blij mee is, maar dat terzijde.

Maar dan zijn daar de baby’s. Met eigen accounts. Met lollige teksten. En duizenden volgers. Die zijn er. Kijk, ik begrijp best dat je misschien je intimi mee wilt laten kijken van de eerste hapjes en stapjes van je kind, maar maak dat account dan privé. Die arme schaapjes weten niet eens van het bestaan van een telefoon (nou, da’s niet waar, dat weten ze heus) en hadden misschien heel andere plannen met hun profilering in de wereld van de sociale media. Worden ze hier nu een beetje koediekoedie en poekiepoekie neergezet terwijl ze eigenlijk veel meer van de ‘hé bitches, lekker goingz’ zijn. Niets irritanter dan iemand die uit jouw naam teksten opschrijft. Helemaal als je zelf nog niet eens kan praten.

Maar serieus. Er komt echt een tijd waarop je kind elke vrije nanoseconde zal gebruiken om het aantal likes op zijn laatste post te checken. Moeten we ze nu niet even lekker baby zijn zonder dat elke klodder kwijl zonder dat ze het weten met miljoenen (nou ja, duizenden) meekijkers wordt gedeeld?  Ik zou mijn moeder ontslaan als ze ooit publiekelijk mijn periode met jampotbril en pony van oor tot oor met de wereld had gedeeld. Ik heb graag zelf de zeggenschap over mijn portretrecht. Of ben ik nu walgelijk ouderwets?