Fashion
BURBERRY: DE SHOW WAAR ECHT IE-DE-REEN WAS, EN WIJ OOK
De Burberry show was allemaal ongelofelijk geheim. En als iets geheim is, dan gaan wij natuurlijk ons ontiegelijke best doen om daarachter te komen. Nu was dat éventjes heel lastig tot Burberry zelf op Instagram postte waar het was, we heel veel trenchcoats op straat spotten en daardoor wel wisten waar dat allemaal naartoe ging. En dus stonden we twee uur later bij Burberry op de stoep.
We waren een zuchtje te vroeg, we weten heus dat de belangrijkste mensen een minuut voor de show pas aankomen, maar twee uur daarvoor gebeurt er al best wat. Denk aan streetstyle inspiratie en denk aan hordes mensen die nog ongegeneerd kaarten proberen los te peuteren bij de goed geïnstrueerde PR-meisjes. Eigenlijk was iedereen goed geïnstrueerd want je moest op een behoorlijke afstand blijven en mocht geen stap in de buurt van het showveld zetten.
Toch gedaan. Net als tweehonderddrieëntwintig andere mensen die nieuwsgierig waren naar alles. Terwijl Lil alle paradepaardjes nog aan het fotograferen was, kroop ik heel stiekempjes achter de beveiliging langs om achter een dranghek plaats te nemen. De taxi’s reden voor en de gasten rolden eruit. In de aller-aller-mooiste Burberry looks ooit. En af en toe kwam er een bekend typetje voorbij. Als ik het even gemist had (want er viel zo-veel te zien), dan werd ik er wel bij geroepen door mijn andere dranghekcollega’s die het uitgilden van enthousiasme. Kris Wu bijvoorbeeld, een Aziatisch popidool waar ik nog nooit van gehoord had (tot ongeloof van mijn dranghekcollega’s), maar van wie ik nu zijn totale biografie ingepeperd heb gekregen. Hoe kón ik die missen, dat vraag ik me nu ook af.
We waren bij Burberry.
En toen trok daar iemand aan mijn mouwtje. Lil. Was ook naar voren gesneakt en nam een plekje in vóór de ingang. Al sms’end hielden we elkaar op de hoogte en god, wat waren we gelukkig. We waren er gewoon bíj. Nou ja, zo ongeveer. Maar we voelden ons intens verbonden met Alexa, Poppy en Cara.
We hebben ie-de-reen voorbij zien komen. En we hebben zelfs de show gezien en gehoord. Want er was live muziek van twintig violisten en vijf zangers, waar we kraakhelder buiten van mee konden genieten. En van de show dus ook. Weliswaar op onze tenen, maar zo twee hoog heb ik toch echt de looks van de modellen gespot. En met een schuin oog keken we mee naar de livestream bij de dranghekcollega’s, waardoor we de locatie ook van binnen zagen en de show totaal konden nabespreken.
Mijn hemel jongens, dit was me een partijtje hysterie bij elkaar. Deden wij lekker aan mee. Want we waren er gewoon bij. We waren bij Burberry. En ik ben zo trillend van enthousiasme, dat we volgend jaar waarschijnlijk gewoon front row worden uitgenodigd. Dus Alexa, Cara en Poppy, maken jullie plaats? Volgend jaar zit ik met mijn billetjes gezellig tussen jullie in.
