Yes, weer een vers weekdagboek van onze Carolien. Want jullie weten: ze zit nooit stil.

Zoals jullie inmiddels weten heb ik een behoorlijk groot assortiment aan kleding in mijn kast hangen… Maar als mensen vragen waar ik nou het grootste assortiment van heb, dan is dat toch wel mijn jassencollectie. Of beter gezegd, jassentic. In elke store die ik binnenloop wordt mijn aandacht direct gezogen naar die ene hoek gevuld met prachtige jassen in aparte modellen, mooie stoffen of bijzondere kleuren. Avelon staat met stip op nummer 1, Storm & Marie maakten afgelopen seizoen mijn favoriete exemplaar in het ijsblauw en ik spaar al jaren voor zo’n to die for Acne lammy coat. Mijn nieuwste aanwinst is deze vintage faux fur coat van Black Label Amsterdam (sowieso een site om errug goed in de gaten te houden…). Tip: de mooiste winterjassen vind je vintage, dus struin vooral deze maand alle vlooienmarkten in Amsterdam af! En wie weet kom ik je wel ergens tegen…

De maand december is altijd een behoorlijke aanslag op mijn lever: elk jaar neem ik mezelf voor om het iets rustiger aan te doen, maar wat moet je dan als je elke avond de mooiste champagne en wijnen voorgeschoteld krijgt! Dus toen ik 30 december voor de derde keer op rij wakker werd met knallende koppijn, was ik er klaar mee: een maand lang geen alcohol voor mij! Op zich is dat geen probleem en kan ik goed leven op verse juices en zelfgemaakte ice tea, maar mijn zwakte zit ‘m altijd in de groepsdruk. Tijdens een borrel of diner met vrienden hoeven maar drie mensen aan te dringen met: “Ah joh, doe nou niet zo flauw! Eén drankje maar!” en een minuut later sta ik met een glas Chardonnay in mijn hand. Maar deze keer houd ik het echt vol! Dus toen gisteren een fles Moët werd geopend en ik al werd aangesproken met: “Kom op, een half glaasje. Het is je lievelingsdrankje!” zei ik braaf mijn vooraf ingestudeerde tekst: “Nee echt niet, ik houd het lekker bij een kopje thee.” Oef, one down, 30 more to go…

Nog maar twee weken en dan gaat “Sneekweek” in première! Gisteren tijdens de persdag leek het alsof we nooit van set waren geweest, zo gezellig en vertrouwd was het om iedereen van de cast terug te zien. Tijdens de interviews realiseerde ik me pas hoe heftig onze draaiperiode was geweest: maandenlang nachtshoots, overdag repeteren en behoorlijk wat ongelukken hebben er plaatsgevonden op de set… Maar gelukkig was de club zo fijn om mee samen te werken, dat we elkaar erdoorheen hebben gesleept! Gisteren kregen we de vraag of we mee zouden doen aan een sequal of prequal: met deze cast zou ik direct ‘ja’ zeggen!

Na alle feestdagen kon ik niet wachten om mijn cadeaus uit te proberen! Maar liefst twee kookboeken heb ik gekregen: SLA en Ottolenghi, wat een feest! Van elke bladzijde die ik opensloeg, zou ik het recept wel willen maken. Dus besloot ik om vier keer random de boeken open te slaan en die gerechten uit te proberen! Uiteindelijk werd het een bloemkooltaart, een yoghurtspread met citroenblad, wortelen met harissa en pistachenoten en als hoogtepunt van de avond: raw salted caramel cheesecake. Met drie man sterk namen we de recepten onder handen alsof we nooit anders hadden gedaan. En het resultaat was dan ook EXACT zoals de plaatjes uit het kookboek! Voor mij is dat altijd de maatstaf of een recept goed gelukt is… Dus lieve Jet, kom maar op met dat heerlijke kookboek, dan kan ik nog meer plaatjes namaken!

Een paar maanden geleden riep ik ontzettend stoer dat ik mijn malle tefeloonhoesjesverslaving aan de wilgen zou hangen. Nou lieve mensen, ik kan jullie vertellen dat ik echt mijn best heb gedaan. Echt. Maar zeg nou eerlijk: wie kan bij het zien van deze idioot coole cases de verleiding weerstaan? “Nou, bijna iedereen”, hoor ik je denken. Maar als ik telkens bij het tevoorschijn halen van mijn telefoon een glimlach op mijn eigen gezicht en dat van anderen kan toveren, dan is dat toch heel veel waard? Dus geef ik me gewoon over aan het feit dat ik een gekke verslaving heb en dat John Williams op een dag op de stoep kan staan. Maar dat zijn al die ‘glimlachen’ me meer dan waard!