Fun & Famous

Daten voor het mobiele tijdperk

Ik ben dus zo oud dat ik nog gewerkt heb in het tijdperk dat er geen internet was. Nou ja, het wás wel ergens (het werd gebruikt als militair computernetwerk dat later werd overgenomen door Amerikaanse universiteiten), maar als ik als beginnend redacteurtje een interview met een fameus persoon moest voorbereiden, dan bestelde je een map bij de knipseldienst in Den Haag. Zij verzamelden alles wat er over persoon X werd geschreven en als jij dat dan nodig had, pruttelde er een fax binnen zo lang dat je er je woonkamer mee kon behangen.

En er was dus nog geen mobiele telefoon. Dat had inderdaad een heel ander leven tot gevolg (ik had nog kaarten in mijn auto liggen waarmee je de route uitstippelde) maar daten kreeg ook een heel andere dimensie. Want niets aftastende appjes of likejes en comments op je Facebook, dit was het echte werk.

”Draagbare toestellen waren dus ook nog niet uitgevonden”

Zo herinner ik me nooit dat ik, dapper als ik was, besloten had om mijn objet de désir JanJaap gewoon zelf op te bellen en voor te stellen om iets af te spreken. Dat moest dan met een telefoon met een vaste lijn. Draagbare toestellen waren dus ook nog niet uitgevonden. Goddank hadden we er een in de woonkamer en een in de slaapkamer van mijn ouders waar je wat meer privacy had. En een spiegel. Daar ging ik dan voor staan om te oefenen met cool kijken en cool klinken. Ik zou zijn naam noemen en daarna die van mij, dat klonk wel heel erg in control. Daar gingen we. Cijfer intoetsen, cool kijken, wachten tot hij overging en… hij nam óp. Daar gingen we. Dit kon ik. “Hoi Britt, met JanJaap.” Dat zei ik dus serieus. Helemaal mis. Niet nodig te zeggen dat het nooit helemaal is gelukt tussen ons…

Een paar jaar later had ik (hoezee, hoera, champagne) gewoon heel coole looptelefoons in mijn appartementje (denk aan die ijskasten met antennes waar Carrie ook altijd mee liep) met zowaar een ‘voicemailsysteem’. Als dan een liefde belde, kon je zijn telefoontje zomaar missen. Omdat ik dan even sigaretten aan het kopen was ofzo. Want de mobiele telefoon was nog steeds geen algemeen gebruikersgoed. Het was dan intens jammer dat je zijn telefoontje miste, maar met een beetje geluk had hij een warm berichtje achtergelaten op je voicemail. Mijn huidige liefde (waar ik toen alleen nog maar stomend verliefd op was) sprak ooit de liefste boodschap in op het voicemailsysteem. Maar als je dat bericht afluisterde, verdween het na drie dagen. En ik wilde het keer op keer op keer beluisteren. Daardoor had ik een systeem bedacht waarbij ik altijd net ophing voordat de boodschap was uitgeluisterd. Dan bleef hij altijd ‘nieuw’ en kon ik blijven repeaten.

”Zoenen, maar daarna weer naar huis en terug naar Tilburg”

Het laatste voorbeeld is misschien wel het zoetst. Ik studeerde net in Tilburg en had op een feestje van een vriendin van de middelbare school ineens gezoend met een jongen bij wie ik jaren in de klas had gezeten. Ik vond hem altijd aardig en leuk, maar nu ik vanuit mijn studentenstad terugkwam en hem weer zag, leken mijn ogen geopend. Wat was hij leuk. Zoenen, maar daarna weer naar huis en terug naar Tilburg.

De maandag na de zaterdag (want zoenen was voor zaterdagen) ging ik met wat studentenvriendinnen ‘iets’ doen. Geen idee meer wat, maar ik was laat thuis. Door de algemene kamer (zo een met zo’n bak met gaten en overbevolkte asbakken) kluunde ik naar de deur van mijn studentenkamertje. “Er ligt iets voor je deur”, zei een verveelde huisgenoot die dus op die doorgezakte bank lag te zappen. En daar lag het. Een bos rozen en een liftbordje met daarop Tilburg. Was mijn zoenkandidaat dus vanuit Rotterdam naar Tilburg gelift om me te komen zien.

Het leven is er met de mobiele telefoon misschien wel stukken makkelijker op geworden, romantisch is een ander verhaal.