Fun & Famous
de garderobe van topvrouwen
Brexit, dus David Cameron is exit. Op de dag dat hij via de achterdeur zijn huis aan 10 Downing Street verliet, de ambtswoning van de Britse premier, stapte Theresa May, de nieuwe premier, fier de drempel van haar nieuwe huis over. May was tot dan toe minister van Binnenlandse Zaken in het kabinet Cameron I en Cameron II en ze mag nu als premier het land begeleiden in de Europese aftocht.
Geen gemakkelijke taak. En hoewel er druk gespeculeerd werd over Mays optreden in de nabije toekomst en de task ahead, ging een goed deel van de nieuwsberichten over – jawel – de kleren van de aantredend premier. Want hoe belangwekkend was het wel niet dat Theresa May een schoenengarderobe gelijk die van Imelda Marcos bezit? En wat zeggen die queeniehakjes met naturel en rode panterprint plus flamboyante kristalversiering precies over premier May? En haar zwarte leren over-de-knielaarzen die ze ooit eens bij een bezoek aan de koningin droeg, gepaard met een beige jas met oranje bolletjes? Of de zwarte lakleren veterschoenen met kristallen studs op de hak? Waren het niet allemaal barometers van haar kennis en kunde?
Eh nee, dat zijn het natuurlijk niet. De schoenen van premier May mogen dan nog zo uitzinnig zijn, ze zeggen natuurlijk geen moer over hoe zij straks zal presteren – en dat is wel waar het om draait. Hoe komt het toch de garderobe van vrouwen aan de top nooit onbesproken kan blijven – en die van mannen wel? Hoe vaak zijn de stijve, uniforme seksloze pakjes van de Duitse Angela Merkel wel niet besproken? De ongetemde krullen van oud-politica Femke Halsema? De keurige broekpakken en weinig avontuurlijke bloes-broekcombo’s van Hillary Clinton? Of het funky en fashion forward kleedgedrag van first lady en vrouw achter de man aan de top Michelle Obama?
”Misschien denken we dat kleren de vrouw maken”
Te vaak, als je het mij vraagt. Kleren zeggen niks over hoe je je van je taak als leidinggevende – of wat voor job dan ook – zal kwijten. Waarom wordt de garderobe van een vrouw zo belangrijk gevonden, terwijl een man kan wegkomen met een non-descript pak van de Gako? Misschien denken we dat kleren de vrouw maken. Schrijven we bepaalde eigenschappen aan vrouwen toe op basis van hoe ze eruitzien. Denken we dat vrouwen die veel aandacht besteden aan hun uiterlijke verzorging ijdel of juist onzeker zijn. En diegene die dat niet doen fantasieloos en ongeïnteresseerd. We beoordelen vrouwen op basis van hun uiterlijk en mannen op basis van hun prestaties. En misschien is dat wel heel oneerlijk, omdat kleding deels over smaak gaat en prestaties daadwerkelijk gemeten kunnen worden.
Kijk maar, want wat gebeurt er als we die lijn eens bij de mannen gaan doortrekken? Dan ken ik er ook nog wel een paar. Mannen met mal pruikjeshaar spreken populistische taal en vertonen pipodeclowngedrag – we bedoelen u, Boris Johnson, Geert Wilders en Donald Trump. Het Jort Keldereske kleedgedrag van premier Rutte verraadt pedanterie. De vierkantige en overdreven breedgeschouderde pakken van Emile Roemer showen zelfoverschatting. En de bloedrode das van Diederik Samsom is een seinpost voor zijn driftbuien. Nee, afgaande op het kleedgedrag van de mannelijke roergangers is het allemaal pet – al vraag je je soms af of hun prestaties het tegendeel kunnen bewijzen.
Geschreven door Kalinka Hählen
