Happy & Healthy
DE IK-VIND-MIJN-KINDEREN-LASTIG-EN-WAAR-IS-MIJN-WIJN-TREND
(en 5x hoe het wel gezellig wordt)
Ik was dus laatst op een verjaardag. Van een kind. Nou heb ik een broertje dood aan verjaardagen, maar ja, eens in de zoveel tijd moet je gaan. Bij deze mensen was ik al bijzonder lang niet geweest en du moment dat ik er was wist ik weer waarom. Zij bleef maar hysterisch ‘nee!’ en ‘jongens!’ gillen telkens als de minibeentjes van de aanwezige kinderen hun pas versnelden om eens lekker te gaan rennen en muiten, gevolgd door een opmerkelijk rollen met de ogen en een gesmoorde krijs om wijn. En hij, hij bleef gewoon lekker door ouwehoeren en tetteren.
Ik weet dat het ontzettend hip is om te ventileren hoe stom je kinderen soms wel niet zijn. Dat je ze wel achter het behang kunt plakken. Dat ze zo druk zijn, dat je nooit eens me-time hebt. Dat ze willens en wetens het bloed onder je nagels vandaan halen. En dat je man ook de pot op kan, die erbij! Verdomme. En dat vind ik dus ontzettend stom.
Ik snap ook wel dat je bloedjes niet altijd de leukste peeps zijn die er op deze aardkloot rondlopen, dat ben je tenslotte zelf ook niet. En ik begrijp ook dat je soms je gal wilt spuien. Doe het, maar bespreek die shit met je vent of met een goeie vriendin, gewoon even één op één. Heel soms. Niet in het openbaar. Zeker niet op gehoorsafstand van die nieuwsgierige zeiloren van je nageslacht. En al helemaal niet op een feestje.
“Zeker niet op gehoorsafstand van die nieuwsgierige zeiloren van je nageslacht”
Stom doen over je eigen kinderen is niet leuk of stoer. Je bevuilt gewoon je eigen nest – zo niet chic. Het geeft sommige aanwezigen een gevoel van plaatsvervangende schaamte, maar hee, fuck ’em, erger vind ik de boodschap die je ermee aan je eigen kinderen geeft, onbedoeld misschien, maar toch. Want wat zeg je? Nou dit dus eigenlijk: ‘Ik vind wijn belangrijker dan jij.’ Want jahaa, dat is de daverende conclusie aan het eind van al die tirades. Dat je wijn wilt, en wel nu.
Zin om alleen te zijn? Regel het. Zin in wijn? Trakteer jezelf. En stop met zeggen hoe geraffineerd vervelend je vierjarige koter is, speciaal om jou te dwarsbomen. Het kind is vier. Vier! Die wil alleen maar aandacht, jouw liefdevolle aandacht. Who can blame her? Hee, en bedenk dit: als je vindt dat je kind een doortrapt loeder is dat inteert op jouw tijd voor jezelf, weet dan dat een kind nog altijd product van zijn opvoeding is. Rotkinderen? Nee, rotmoeder dus.
“En stop met zeggen hoe geraffineerd vervelend je vierjarige koter is, speciaal om jou te dwarsbomen”
Ik heb een vriendin die een kei is in opvoeden. Ze is een beetje bohemien, en de happiest homemaker die ik ken. Dit heb ik van haar afgekeken:
1. In je telefoon harken en op goed geluk ‘enig’ kraaien is niet echt luisteren. Even dat ding wegleggen.
2. Eten is geen programmapunt of ‘spitsuur’, maar iets dat je samen doet. Knoeien en kletsen is niet erg; samen aan tafel gezellig ouwehoeren en wat happen is een minifeestje.
3. Wijn? Ja hoor, gewoon doen – elke dag een glas is ook regelmaat. Chips, blokkie kaas en wat komkommer, tomaatjes en worteltjes met dipsaus erbij – en water in een wijnglas voor junior daaro – en je hebt een full-blown borrel voor iedereen.
4. Wie moe is marcheert gewoon lekker tegelijk met de kinderen af naar bed, jammer dan van het achterstallig strijkwerk. Een logeerpartij in jouw bed is natuurlijk extra magic.
5. Een keer woedend tieren is geen ramp. Wel goedmaken en je oprechte excuses aanbieden als je onredelijk was. Verwacht je omgekeerd ook.
