Happy & Healthy

DE SOCIALE MENOPAUZE – ZIT JIJ ER AL MIDDENIN?

Rustig, rustig! Ik zal binnen luttele seconden uitleggen wat een sociale menopauze in go des naam is. Maar eerst moet ik opbiechten dat ik het fenomeen/de uitdrukking heb gestolen van het allergeweldigste blog van de hele wereld: The Man Repeller. 
Whatever inderdaad. Beter goed gejat dan slecht bedacht.
De sociale menopauze dus. Waar het om gaat is dit. In de eerste helft van je twintiger jaren ben je heerlijk on the roll. Feesten is je plan, vijf dagen per week. Je ontmoet honderden nieuwe mensen, drinkt liters Red Bull/wijn/bier/champagne/wodka/gin-tonic/Sex on the Beach/mojito/whiskey/limoncello, oké ik stop al, en tussendoor experimenteer je met interessante zaakjes als Tinder en wellicht ook met drugs. Oh, en je bent natuurlijk ondertussen druk aan het studeren of je eerste baan aan het rocken. Energie te over. Rambambam, lekker goingzzz, lekker gaan.
Totdat je the so called change ondergaat. Opeens boeit het je niet meer. Opeens ben je op. Klaar. Uitgeluld. Uitgedanst. Uitgeshaket met die bootie. Je hebt helemaal geen zín meer om onder een schallende box in een vieze vette tent te hangen en ondertussen nog even een gehoorbeschadiging op te lopen. Je hebt helemaal geen zín meer om op torenhoge en onmogelijke hakken geilig op een bar staan. Of op zo’n podiumpje weet je wel. Neen, aan jouw lijf geen polonaise meer. Jij hebt gewoon veel meer zin om te netflixen. Of om lekker met je bestie uit eten te gaan en uren te bomen over De Toekomst. Met uiteraard wel een goede fles wijn of twee erbij,  want jullie zijn niet opeens gék geworden. Hoe dan ook, wat je ook gaat doen, jij duikt om 23:30 uur moe maar tevreden onder je hagelnieuwe crispy beddengoed van Zara Home of Crisp Sheets, om de volgende dag zo fris als een hoentje (bij benadering dan) een bos opperluxe bloemen te kopen bij de bloemenjuwelier. En daarna drink je koffie op je balkon, in de kakelverse ochtendzon. YAASS!

“Neen, aan jouw lijf geen polonaise meer.”

Herkenbaar? Dan zit je dus in een sociale menopauze. En daar is niks geks aan hoor. Je wilde haartjes zijn er gewoon een beetje af. Wat ik wél voor je hoop, is dat je de sociale menopauze samen met je liefste vrienden doormaakt. Want anders vinden zij jou waarschijnlijk nogal boohhhring, en vind jij hen dooooodvermoeiend. Mocht dat aan de hand zijn: houd moed en hoop, want je hoeft waarschijnlijk niet al te lang te wachten op ondersteuning. De leeftijd waarop twintigers in de sociale menopauze raken lijkt namelijk steeds verder omlaag te gaan. Sterker: thuisblijven is echt het nieuwe uitgaan, ook onder begin-twintigers. Alhoewel ik daar wel graag een kanttekening bij plaats, want ik geloof niet dat we alléén maar thuis willen zitten. Ik denk dat het ook erg aan de hand is om met je bestie of nieuwe liefde de allertofste, nieuwste restaurants te checken. Uit eten gaan = óók het nieuwe uitgaan. Niet voor niets is er een aanhoudende hausse aan nieuwe hippige restaurants en niet voor niets zie je op Insta vooral foto’s van toffe eetspots in plaats van coole clubs voorbij komen.

Om het dan nu nog even over mezelf te hebben – want dat heb ik potdorie een heeeeel blog lang niet gedaan – mijn sociale menopauze begon toen ik 28 was. Ik stond weer eens ergens katslam op een bar te dansen, maar kon van het ene op het andere moment gewoon níet meer fatsoenlijk bewegen. En dat had niks met de drank te maken, tssssss, maar alles met een plotse, totale ongemakkelijkheid. Alle bewegingen die ik maakte (met mijn lijf en mijn gezicht), alles werd opeens zo extreem weird dat het bijna eng werd. Het voelde zo nutteloos, zo STOM. Het zweet brak me uit en het enige wat ik wilde was weg, weg weg.

“thuisblijven is echt het nieuwe uitgaan”

In de periode na dit debacle merkte ik tot mijn grote schrik dat de weerzin om wéér in een club te hangen tot het licht werd steeds groter en groter werd. Ik verzon smoesjes waarom ik niet mee ging, waarom ik naar huis moest, waarom ik morgen echt. geen. kater. kon hebben. Maar na een paar maanden smoesjes verzinnen wist ik dat het tijd werd om mijn nieuwe ik – the one after the change – te omarmen. Om mijn nieuwe ik eens te gaan showen aan the peoples. Zo gezegd zo gedaan, en nu kan ik alleen maar zeggen: spijt dat ik er zo lang mee heb gewacht. Mijn nieuwe ik bevalt me heel best. De échte gesprekken met mijn bestie tijdens het eten = HARTJE. Mijn Netflixavonden met de Liefde = HARTJE. Die lange (kraakheldere) zaterdagochtenden met koffie op het terras = HARTJE. Het feit dat ik op maandag nog weet met wie ik zaterdag seks had = HARTJE. Uit eten gaan = HARTJE HEEL VEEL HARTJES. Kortom, ik ben toch een potje blij met die sociale menopauze, dat wil je niet weten!
Of dat wilde je eigenlijk wel weten, want anders had je dit stukje niet gelezen. Of ben ik nou gek? Anyways, dit was het eigenlijk wel weer.
Drop the mic.