Happy & Healthy

Detoxen voor Dummies

Het festivalseizoen is nog niet eens halverwege en ik ben alweer totaal doorgefeest. Te vaak, te veel, te lang, alles is leuk, alles is gezellig, dat werk. Tel daar alle met wijn doordrenkte avonden op terrassen bij op en de zware pijnstillers die ik heb moeten slikken omdat mijn nek totaal verkrampt was en je begrijpt in welke staat mijn lichaam is. Ik voel me sloom, lichtelijk depressief, en ook al sport ik nog steeds drie keer per week, het lijkt wel of mijn buik en bovenbenen steeds dikker worden. Ik heb het idee dat ik een wandelende vuilnisbelt ben. Maar het ergste is dat ik enorm van mijzelf baal. Waarom heb ik mezelf niet beter in de hand? Waarom neem ik niet gewoon een glas minder, waarom ga ik niet eerder naar huis, waarom moet die reep Tony’s altijd op? Waarom lijkt het of ik totaal geen controle heb over wat ik wel en wat ik niet consumeer?

Ik besluit aan een detox te beginnen. Eerder heb ik weleens gesapvast, maar dat was geen succes. De eerste dag dacht ik dat ik doodging. De tweede dag wilde ik iemand vermoorden. De derde dag at ik een zak chips leeg. Daarom wil ik het nu minder rigoureus aanpakken, zodat de kans dat ik het zowaar volhoud groter is. Ik bedenk een supersimpel plan waarbij ik in rustig tempo mijn lichaam ontdoe van afvalstoffen.

Geen:

Alcohol

Suiker

Verzadigd vet

Rood vlees

Brood

Koffie

Beperkt:

Zuivel

Kip

Vis

Onbeperkt:

Groente

Fruit

Zaden

Noten

Kruidenthee

Voedingssupplementen:

‘s Ochtends:

Mariadistel, kurkuma, chlorella en artisjok (leverreinigend)

’s Avonds:

Probiotica en aloë vera (voor de ‘uitscheiding’ van afvalstoffen)

De eerste paar dagen merk ik niet echt een verschil. Nu de knop om is, heb ik vreemd genoeg weinig moeite met ‘nee’ zeggen tegen bepaalde voedingsmiddelen. Het geeft me een enorm gevoel van controle dat ik dat dus kan. Nooit geweten van mezelf. Wat daar enorm bij helpt is dat ik geen alcohol meer drink. Als ik een paar wijntjes (nooit één) heb gedronken, ben ik erg geneigd om ook dat dessert te nemen, en vooruit, ook dat kaasplankje. Wat me wel opvalt is dat anderen het heel ongezellig vinden als je niet drinkt. En zelf vind ik dat ook wel een beetje. Het wordt opeens heel lekker weer, we varen met de boot door de grachten en ik snak naar een glaasje Chardonnay. Maar ik hou vol (en kauw op een stengel bleekselderij).

Dan op dag zeven heb ik de indruk dat mijn buik wat minder opgeblazen is. Ook mijn bovenbenen lijken slanker geworden. Mijn broeken zitten een stuk minder strak en ik heb de hoop dat ik ooit weer mijn streefgewicht zal behalen. Ik voel me nu enorm gemotiveerd om door te gaan en zeg lachend nee tegen collega Lilian die rondgaat met Tony’s Chocolonely Karamel Zeezout, normaal gesproken mijn favoriet. Bewonderende blikken alom. Ik voel me supertrots.

Op dag acht sta ik voor het eerst in weken uitgerust op. Ik voel me scherp, mijn geheugen lijkt beter te functioneren. Ik kan me heel goed concentreren en ren zonder buiten adem te raken de trap op. Ik overweeg om de rest van mijn leven te blijven detoxen. Dit is geweldig. Waarom ik ooit al die shit heb gegeten en gedronken is me een raadsel.

Op dag tien gaat het mis. Een van mijn besties heeft me uitgenodigd om mee te gaan naar de Zwarte Cross. Haar liefje is drummer bij de Memphis Maniacs en we mogen bij hen in het hotel slapen en krijgen backstagepassen. Ik ben vast van plan om me aan mijn regime te houden en neem voor de zekerheid een grote bak noten en enkele rawfoodrepen mee. Maar: het hotel ligt op een halfuur rijden van het terrein. Ik vergeet mijn bak noten. Ik zie alleen maar hamburgertenten en patat. Ik heb bier nodig om alle klompen, sportzonnebrillen en hardrockmuziek aan te kunnen. En dan het allerergste: ik rook een sigaret, terwijl ik ook daar al een tijdje geleden mee ben gestopt.

Terug in Amsterdam ben ik dermate teleurgesteld in mijzelf dat ik een doos met chocolade omhulde macadamianoten leeg eet. De volgende dag word ik wakker en voel ik me weer ouderwets moe. Ik baal ontzettend.

Maar dan bedenk ik dat ik niet zo streng moet zijn voor mijzelf. Balans is juist dat je soms even heel gezond doet om het ongezonde op te vangen. Binnenkort begin ik gewoon opnieuw met detoxen. Maar eerst een weekend Rome.

Geschreven door Marion Pauw