Travel & Hotspots

DIARY #2

Milaan Fashion Week

Ik word wakker in mijn Milanese twijfelaar (dat was het enige offertje dat ik moest brengen om mijn lievelingshotel te kunnen bekostigen) en hoop dat ik geen tik tik tik tegen het raam zal horen. Maar helaas. Ook dag twee in Milaan ziet er grijs, grauw en vooral nat uit.

Toch schuif ik mijn comfortabele look (ArmA-jeans, Prada-motorboots en trui van Claes Iversen) opzij en kies ik voor de mode. We zijn tenslotte in Milaan: als je hier niet uitpakt, kun je wel inpakken.

Het wordt een wijdvallende pantalon met blauwgroene print van Odeeh (mijn nieuwe lievelings) met een top van dezelfde stof met de perfecte mouwlengte. Eroverheen de allermooiste jas die ik in jaren in handen heb. Een extreem licht geborduurd exemplaar van Dries van Noten met het perfecte silhouet. We gaan naar een van onze lievelingsshows, dus dan doe je je best.

Dsquared staat op het menu. De inspiratie was het leger en we zien de vrouwelijke variant van de legerbroek op de catwalk. Driekwart van lengte met zakken die op de broek gestikt zijn, strak om bil, heup en been en ultrasexy. Daaroverheen de rijkste stoffen waarbij leger en tribal volksstammen de inspiratie zijn geweest. Op de eerste rij zitten zelfs twee mannen in een rijk behangen uniform. Misschien inspireerden zij de broers Dean en Dan Caten tot de look.

Ook was ik als parttime modellenmoeke weer bijzonder trots op alle Nederlandse meisjes die daar toch maar weer even in groten getale liepen. Er is geen ander land dat zoveel modellen levert. Al helemaal niet als je bedenkt hoe klein we zijn. Maartje Verhoef, Imaan Hammam, Julie Homans, Marjan Jonkman en Jamilla Hoogenboom liepen hun laatste show van Milaan en trokken een sprintje richting eindstation Parijs.

Wij blijven nog heel even. Bij een afspraak bij het schoenenmerk AGL vallen we intens met onze neus in de zachte boter. Of we allebei twee paar willen uitkiezen van de zomercollectie. De showmodellen zijn in de sample size 37 en zijn op dit moment voor de PR-afdeling niet meer nodig. Zijn wij even blij met onze kleine voetjes.

We durven het bijna niet te zeggen na alle copieuze Italiaanse maaltijden, maar de maagjes beginnen alweer te kraken. Gelukkig appt Valentina Maina van Tod’s dat ze onze lunchafspraak een half uur wil verzetten. Valentina is de allerbeste in het uitkiezen van hipstertentjes waar je ook nog eens goed eet (kijk hier maar even voor de leukste restaurants in Milaan), maar vandaag koos ze voor traditioneel. Tafels met wit linnen en obers in gesteven hemden, dat werk.

Na Valentina was het tijd om te winkelen. We gingen ‘even’ naar de Marni-outlet (de buit: een shopper, een manteltje voor mijn jongste meisje dat bijna naar school gaat en een jurk voor mijn oudste meisje dat overal ineens uitgroeit) en even naar de Disney-store. Anders mag ik het huis niet meer in namelijk. Ik kocht drie outfits waarbij ze morphen in Mini Mouse, Mickey Mouse en Elsa, gooide de foto’s op onze appgroep en Liesbeth reageerde meteen dat ze een outfit had voor het Concertgebouw waar we vrijdag een feest vieren. Disney kon worden afgevinkt. Toen nog éven een behaatje halen bij Intimissimi en mijn lievelingstijdschrift (Marie Claire Runway) gekocht voor mezelf en onze art director Daphne.

En toen was het alweer tijd voor bus, een oververhit vliegveld (waarom stond de verwarming daar op dertig?), een hobbelige terugvlucht en een gin-tonic met mijn lief die me stond op te wachten. Milaan, je was weer heerlijk, volgende keer iets meer zon graag.